چرا God Hand یکی از بهترین و تاثیرگذارترین عناوین سبک Beat ’em up است؟

(ترجمه شده توسط دکتر بهزاد کریمی)

عناوین اکشنِ اندکی وجود دارند که توانسته باشند کاری را که God of War به واسطه‌ی نمای نزدیک دوربینش، قادر به انجام آن بود را به سرانجام برسانند. انتخابی که باعث تشدید و بهبود ویژگی‌های سینمایی اثر مورد نظر می‌شود. اما در عین حال در نقطه تضادی با دیگر عناوین اکشن قرار دارد. در هر حال ما با این شیوه در یک بازی ویدئویی بیگانه نیستیم! چرا که خیلی پیشتر و در سال 2006 و به سبب بازی God Hand، با چنین دوربینی که کم و بیش شباهت‌هایی به گاد آو وار امروزی دارد، آشنا شده‌ایم. بدین ترتیب است که به نوعی می‌توان God of War را، میراث‌دار God Hand دانست.

وقتی صحبت از بازی‌های هک اند اسلش در میانه‌ی دهه‌ی 2000 میلادی می‌شود اغلب بازی‌ها به 2 دسته تقسیم می‌شوند: کپی‌های Devil May Cry یا بازی‌های گاد آو وار لایک. قابل ذکر است که God of War در زمان عرضه در سال2005، با چیزی که الان می‌بینیم بسیار تفاوت داشت. بازی بسیار خشن‌تر بود و عناصر فانتزیِ قدرت بیشتر در چشم می‌آمدند. عناصر RPG خیلی کم بودند و دوربین نیز بقدری از شخصیت اصلی دور بود تا بازیکن بتواند مراقب تمام اتفاقات پیرامونش در میدان نبرد باشد. در هر حال بازی God Hand که در 2006 توسط Clover Studios ساخته شد یک تجربه‌ی کاملاً متفاوت بود.

اغلب بازی‌های این سبک، تا زمان انتشار God Hand با شیوه و سیاق God of War پیش می‌رفتند. اما God Hand دوربینش را دقیقاً پشت شخصیت قرار داد. نکته‌ی دیگر سنگین‌تر شدن کنترل دوربین بود. بدین معنی که آنالوگ سمت راست به جاخالی دادن بازیکن اختصاص داده شده بود. و تنها راهِ کاربر برای نگاه کردن به اطراف خود آنالوگ سمت چپ بود. این کار باعث می‌شد که بازیکن در تمام طول تجربه‌ی خود به شکلی قفل باشد و محدود شود. در کلام راحت‌تر باید گفت که بازیکن بجز جلو و عقب رفتن چاره‌ی دیگری نداشت. نتیجتاً، حرکت کردن در دنیای God Hand دشوار و سنگین بود.

شاید در نگاه اول اینگونه دوربین بتواند ضربه‌ی بدی به یک بازی اکشن که نیازمند تمرکز روی چند دشمن در یک زمان است بزند. اما در واقع God Hand یک اکشن بسیار لذت بخش و هیجان انگیز است. البته شاید برای یاد گرفتن حرکات و چندضرب‌ها (کمبو) به کمی وقت و البته چند ویدیوی یوتوب نیاز پیدا کنید. این امر کاملاً به سیستم جاخالی دادن بازی مرتبط است. و سطح چالش‌های بازی با توجه به مهارات بازیکن دسته‌بندی می‌شوند و جلوی او قرار می‌گیرند.

جاگیری یا جاخالی: کدامیک مهم‌تر است؟​

وقتی صحبت از God Hand می‌شود، تنها زمانی می‌توانید از آن لذت ببرید که فهمیده باشید جاگیری بر جاخالی دادن اولویت دارد. حتی در بازی‌های اکشن دیگری مثل God of War 2018 که دوربینش به همین شکل بود، شما می‌توانستید به پشت سر خود دسترسی داشته باشید و از کریتوس محافظت کنید. کریتوس می‌تواند جاخالی بدهد، غلت بخورد و اگر قادر به این 2 کار نبود، با parry از خود دفاع می‌کند. اما در طرف دیگر God Hand گزینه‌های بسیار کمی در قیاس با God of War دارد. بهترین گزینه برای محافظت از خود backdash است که با نگه داشتنِ دکمه‌ی عقب عملی می‌شود. اما فرصتِ حمله را از بازیکن می‌گیرد.

اگر بازیکن بخواهد به دشمنش یورش آورد باید کاملاً به او نزدیک شود. و برخلاف خیلی از اکشن‌های دیگر، تنها سلاحش مشت و لگدش هستند. هواداران God Hand دو گزینه‌ی دیگر نیز برای این کار داشتند که شامل duck و side dash بود. اما این راه‌ها بسیار ریسکی بودند. و تنها در زمانِ نیاز به درد می‌خوردند. چیزی که باعث می‌شد بازیکن ضربات زیادی نخورد و بتواند از خودش دفاع کند این بود که جاگیری خود را در یک موقعیت مناسب قرار دهند و جمعیت اطراف را کنترل کنند. در این شرایط دشمنان نمی‌توانند بازیکن را محاصره کرده و مثل یک ساندویچ او را در مخمصه قرار دهند.

حرکات: چگونه جمعیت را کنترل کنیم؟​

در هر حال یک چالش دیگر نیز در کنار مورد گفته شده وجود دارد و آن نیز ترکیب حرکات در God Hand می‌باشد. برخلاف دیگر بازی‌های اکشن، ترکیب حرکات God Hand کاملاً قابل شخصی‌سازی هستند و می‌توانند تغییر کنند. بازیکنان می‌توانند خیل عظیمی از حرکات متنوع را به عنوان ضربات خود قرار دهند و با خریداری کردنِ آنان از فروشگاهِ داخل بازی کارهای بیشتری نیز بکنند. این موارد قابل خریداری در طیف گسترده‌ی دمیج، سرعت و قابلیت‌های ویژه است. که باعث می‌شوند بازیکن با احتیاط تمام دست به خرید آنان بزند و همان حرکتی را انتخاب کنند که به نظرشان باحال جلوه می‌کند. انتخاب‌های بازی میانِ گیم پلی آموزشی و افزایش مهارات شخصیت تقسیم شده‌اند و تعادل بسیار خوبی ایجاد می‌کنند.

باز هم، حرکاتی هستند که غیرقابل تغییر می‌باشند و تاثیر اصلی بر روی بازی را دارند. برخی از این حرکات توسط خود بازی به مخاطب آموزش داده می‌شوند به گونه‌ای که می‌بینیم تنها در صورت افتادنِ دشمن یا به اصطلاح jaggle شدنش قابل اعمال می‌باشد. این حملات مهم‌ترین راه برای کنترل یک جمعیتِ بزرگ است. حرکت Jumping Roundhouse Kick نیز که با فشردن مثلث و دکمه‌ی جلو قابل اعمال است، به دشمنی که در حالت juggle قرار دارد آسیب بالایی می‌رساند و خودش و هر کس دیگری که سر راهش باشد را به جای دورتری پرتاب می‌کند.

حرکاتِ اینچنین باعث می‌شوند که جمعیت‌های دشمنان در God Hand گول بخورند. حرکات دیگری نیز همانند Routlette Wheel وجود دارند که می‌توانند کمک خوبی به بازیکن بکنند اما یاد گرفتن آن‌ها و اعمالشان روی دشمن کمی زمان می‌برد و سخت است. حرف‌های خیلی بیشتری درمورد گیم‌پلی و مکانیزم‌های آن در God Hand می‌توان زد، فلذا یک راهنمای گیم‌پلی به شدت پیشنهاد می‌شود. در اصل بازیکنان تازه وارد حتماً به راهنما نیاز خواهند داشت چرا که God Hand در درجه‌ی دشواری بسیار سخت‌گیر است.

God Hand کاری می‌کند که Dark Souls شبیه Animal Crossing شود!​

به احتمال زیاد God Hand سخت‌ترین بازی در سبک اکشن است که تاکنون با آن مواجه شده‌اید. و این گفته را می‌توان در ریشه‌ی مازوخیستی بازی هم مشاهده کرد. آیتم‌های سلامتی بسیار کمیاب هستند. و در عنوانی که هر ضربه می‌تواند کلی از جانِ شما بکاهد، رسیدن به مرحله‌ی بعد خود یک چالش حسابی است. بازیکنان می‌توانستند در سطح دشواری “آسان” هم بازی کنند که شاید راه چاره‌ی تازه واردها همین باشد. God Hand به خودی خود چالش برانگیز هست و حتی سطح آسان نیز باعث نمی‌شود که دیگر مشکلی نداشته باشید. چرا که سطح دشواری بازی بسیار خاص و متفاوت است.

برخلاف بسیاری از بازی‌های اکشن ژاپنی در آن زمان، God Hand از کمبود سیستم استایل که به بازیکن نمره بدهد رنج می‌برد. اما به جای این کار یک سطح دشواریِ پویا در بازی وجود دارد که به شکل یک هلال، در گوشه‌ی سمت چپ صفحه قرار می‌گیرد. و با توجه به نحوه‌ی عملکرد بازیکنان، یعنی مقدار ضربه‌ای که دریافت کردند یا ضربه‌ای که وارد کردند، هلال نیز پر یا خالی می‌گردد. وقتی که پر شود، به یک سطح دیگر می‌رسد. در کل 4 سطح مختلف وجود دارند: یک، دو، سه و مرگ!

با هر یک از سطوح دشواری، دشمنان نیز سخت‌تر می‌شوند. ضرباتشان مهلک‌تر می‌شود، رفتارشان عوض می‌شود و بازیکن مجبور به رنج کشیدن می‌شود مگر اینکه راه چاره‌ای پیدا کند. در سطح دشواری “آسان” این هلال هیچوقت بالاتر از درجه‌ی 2 نمی‌رود. و در سطح دشواری “سخت” هیچوقت پایین‌تر از “مرگ” قرار نمی‌گیرد. تنها در حالت “معمولی” می‌توانید به قدرت اصلی خودتان در God Hand پی ببرید.

قبل از انتشار God of War 2018 کمتر عنوانی پیدا می‌شد که شبیه God Hand باشد. شاید آن تغییرِ نمای نزدیک در دوربین چندان بزرگ نباشد اما وقتی به بازی‌های اکشن می‌رسد بسیار مهم جلوه می‌کند. سطحِ دید بازیکن تغییر می‌کند و نتیجتاً نحوه‌ی بازی کردن او نیز تغییر پیدا می‌کند. تفاوت این 2 بازی اینجاست که حتی در سطح دشواری “آسان” نیز God Hand به بازیکنانش آسان نمی‌گیرد! بازی همانند God of War نشانگر حمله ندارد. نزدیک‌ترین چیز به این مورد چرخاندن wheel button است. و دقیقاً موقعی که بازیکن با خود فکر می‌کند که کنترل اوضاع را به دست گرفته، God Hand به او یادآوری می‌کند که تنها در صورتی شایسته‌ی تجربه‌ی بازی است که مثل یک خدا بازی کند.

شما این بازی را تجربه کرده‌اید؟ نظرتان درباره‌ی این بازی چیست؟