شاهکاری برای تمام فصول | Halo: Reach همچنان بهترین Halo

(ترجمه شده توسط دکتر بهزاد کریمی)

سال 2010 است و جهان نیز جایی ساده‌تر. Battle Royale به عنوان یک سبک پرطرفدار، هنوز به وجود نیامده و Destiny 2 نیز هنوز منتشر نشده است. Xbox 360 نیز یک کنسول بازی فوق‌العاده است که برخی از بهترین بازی‌های شوتر اول شخص نسل را برای عرضه به مخاطبان در چنته دارد. Halo: Reach در تاریخ 14 سپتامبر منتشر شد و این آخرین عنوان از سری هیلو بود که توسط بانجی ساخته شد. پس از این نسخه، توسعه این عنوان بر عهده‌ی 343 Industries قرار گرفت.

هیلو ریچ به عنوان دهمین بازی پر فروش کنسول ایکس باکس 360 با فروش نزدیک به 10 میلیون نسخه، یکی از بزرگ‌ترین انحصاری‌هایی بود که مایکروسافت تا آن زمان منتشر کرده بود و همچنان نیز یکی از بزرگ‌ترین انحصاری‌های مایکروسافت محسوب می‌شود. دلیل این تمایز این بود که این عنوان برخلاف دیگر نسخه‌های این سری، به شرح وقایع پیرامون Master Chief محدود نمی‌شد بلکه تمام بخش‌های بازی از بخش چند نفره گرفته تا حالت‌های مختلف بازی، همگی به بهترین شکل ممکن طراحی شده بودند.

نوشتار مرتبط: 10 حقیقت جالب توجه در مورد فرانچایز Halo

کمپین

اولین و مهم‌ترین بخش، کمپین تک نفره‌ی‌ بازی است. این بخش دارای 11 مأموریت است که داستان تیم نوبل را روایت می‌کند. تیم نوبل گروهی از شش سرباز فوق پیشرفته هستند که برای یافتن تهدید بیگانه در جهان خود راهی میدان نبرد شده و با آن‌ها مبارزه می‌کنند. برخلاف هیلوهای بعدی، کل کمپین ریچ نه به خاطر لحظات پر سر و صدا و پر زرق و برق و انفجاری بلکه به خاطر آرامش در هنگام مبارزات و تعامل اعضای تیم با یکدیگر، در یادها باقی مانده است.

حضور اعضای گروه در کنار شما در جریان برخی از مأموریت‌ها، حتی اگر بیش از حد با شما صحبت نکنند (مانند Jun)، یک تجربه‌ی متفاوت در این سری محسوب می‌شد. در حالی که Master Chief هر از چند گاهی برخی از تفنگداران دریایی را سوار می‌کرد، اسپارتان نوبل سیکس به طور فعالی به دنبال همکاری نزدیک با افراد معمولی بودند.

این امر نه تنها کمپین و نحوه‌ی انجام آن را تغییر داد، بلکه حتی نگاه بازی‌بازها به اسپارتان‌ها، در حالی که دائماً به صورت Grunts‌ها نمی‌زدند و یا شمشیر را در گلوی Elites فرو نمی‌کردند را نیز تغییر داد(اگرچه صحنه‌های اینچنینی همچنان زیاد بودند). به عبارتی یک بعد دیگر از شخصیت اسپارتان‌ها را به تصویر کشید. هیلو ریچ همچنین راه را برای آماده سازی رویدادهای Halo: Combat Evolved هموار کرد؛ بازی که بسیاری از افراد از آن به عنوان اولین تجربه‌ی تیراندازی تاکتیکال خود یاد می‌کنند.

بنابراین با وجود اینکه نوبل سیکس (شخصیت اصلی بازی) یک شخصیت ساکت بود، این سکوت به دیگر شخصیت‌ها اجازه داد تا به زیبایی تمام بدرخشند. به همین دلیل از نوبل وان تا نوبل فایو، همگی از بهترین شخصیت‌های سری هیلو بودند. در عناوین بعدی یعنی هیلو 4 و 5، نویسندگی و داستان بازی شلخته‌تر و سطحی‌تر شد. به ویژه نسخه‌ی 4 بازی که فاقد هر گونه تفاوت بین شخصیت‌ها، جدای از پیش‌زمینه‌های اصلی بود، زیرا اکثر خدمه‌ی Infinity بیش از اینکه شبیه انسان‌های واقعی باشند، شبیه شخصیت‌های کلیشه‌ای بودند. به همین دلیل به نظر من نسخه‌ی ریچ، آخرین عنوان هیلو بود که کاملاً لذت بخش و سرگرم کننده بود.

نوشتار مرتبط: نقد و بررسی بازی Halo 3: ODST؛ هیلو به روایتی دیگر

بخش چند نفره

جنبه‌های مختلف بخش چند نفره‌ی هر عنوان از سری هیلو، یک مورد خیلی مهم در شاکله‌ی بازی محسوب می‌شود که عنوان ریچ نیز از این قائده مسثتنی نمی‌باشد. از حالت 4 در برابر 4 Slayer گرفته تا ماد جدید و درخشان Invasion، ریچ توانست فرمول‌های اصلی سری را به شکل زیبایی گسترش دهد، چیزی که در نسخه‌های جدیدتر کاملاً نادیده گرفته شد. برای مثال حذف co-operative split screen از بخش چند نفره‌ی هیلو 4 برای طرفداران قدیمی این سری یک شوک بزرگ محسوب می‌شد. آن‌ها انتظار داشتند که این قابلیت دوباره به سری بازگردد اما امروزه دیگر این حالت co-op به طور کلی از بین رفته است.

همچنین افزودن مکانیک‌هایی مانند ترور و توانایی‌های زره، تنوع بیش‌تری به Halo: Reach بخشید. از آن‌جایی که عنوان هیلو 3 یک بازی کلاسیک محسوب می‌شود، تجربه آن در حال حاضر کمی حس قدیمی بودن به بازی‌باز خواهد داد، اما در مقابل بخش چند نفره‌ی ریچ همچنان فعال است و همانند سرکه‌ی چندین ساله، به خوبی جا افتاده است.

در مقام مقایسه، گیم پلی هیلو 4 در بخش چند نفره شبیه به کلون‌های Call of Duty در اوایل 2010 هست که تنها اسلحه‌ و اسکین‌ها‌ی علمی-تخیلی دارد. اما Halo: Reach همچنان پس از گذشت سال‌ها، حس متمایز یک عنوان هیلو را دارا می‌باشد. شاید این حس به اندازه‌ی یک نوستالژی قوی نباشد اما همچنان می‌توانید بعد از سال‌ها این عنوان را تجربه کنید و با خود بگویید “این یک هیلوی واقعی است.”

با اینکه هیلو 5 به سیستم weapons drop مورد استفاده در عناوین ریچ و 3 برگشته بود، اما همچنان چیزی در این میان از دست رفته به نظر می‌رسید. علیرغم اینکه ریچ دارای یک armory بود که بازی‌بازها می‌توانستند زره و لوگوی خود ر تغییر دهند، اما آنچه که این بازی همانند برادران خود نداشت، لوت باکس بود.

هیلو 5 شامل بسته‌هایی بود که بازی‌بازها می‌توانستند آن‌ها را با پول واقعی خریداری کنند و در حالی که این موضوع مشکلی در روند بازی ایجاد نمی‌کرد، نقطه عطفی در این سری محسوب می‌شد. همچنین در حالی که 343 Industries در پاسخ به شایعات گفته هیچ لوت باکسی در Halo Infinite وجود ندارد، اطلاعات بسیار کمی از تغییراتی که ممکن است در بازی آینده ببینیم، منتشر کرده است.

نوشتار مرتبط: حداقل سیستم مورد نیاز برای اجرای بازی Halo Infinite

نکات مثبت دیگر

البته هیچ کدام از عناوین یاد شده، حالت‌های بازی‌ای که عنوان ریچ ارایه می‌داد را در نظر نمی‌گیرند. حالت Firefight به دلایل مختلفی یک بخش سرگرم کننده بود اما یکی از اصلی‌ترین دلایل این بود که می‌توانستید سه نفر از دوستانتان را با خود همراه کنید و روی چیزی مانند گرانش تمرکز کنید و با استفاده از راکت لانچر در اطراف نقشه‌های بازی بچرخید و دیوانه‌وار بخندید!

همچنین هر دو حالت Forge و Theatre به همراه چندن نقشه و آیتم به ریچ بازگشته بودند. اگر شما این تجربه‌های دیوانه‌وار مانند جمع آوری زباله با سرعت بالا و غیره را امتحان نکرده‌اید، یک تجربه‌ی عالی را از دست داده‌اید. یکی از مسایل ارزشمند در مورد هیلو ریچ، شیوه‌ی ارتباط با دیگر بازی‌بازان در آن است. رابط کاربری و منوها به شما این اجازه را می‌دهند تا به راحتی به سایر بازی‌بازها بپیوندید؛ حتی اگر آن‌ها را نمی‌شناسید. این مورد به این دلیل توسعه داده شد تا بازی‌بازها را به سوی دوستی‌های آنلاین سوق دهد.

نوشتار مرتبط: 10 نکته‌ی خوبی که 343Industries به مجموعه‌ی Halo اضافه کرد

سخن پایانی

Halo: Reach نقطه عطفی در فرانچایز هیلو محسوب می‌شود و این نکته را یادآور می‌شود که بانجی اگر عناوینی سطحی مانند Destiny 2 نسازد، می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد. این بازی یک عنوان انحصاری فوق العاده برای ایکس باکس 360 بود که کمپین آن هم سرگرم کننده و هم عالی بود و در عین حال دارای یک بخش چند نفره‌ی جذاب بود که همچنان بازی‌بازان در حال تجربه‌ی آن هستند. اگر چه Halo Infinite عنوانی بزرگ‌تر، درخشان‌تر و قدرتمندتر خواهد بود اما من شک دارم که بتواند با عظمت عناوینی مانند هیلو ریچ رقابت کند.

نظر شما در این خصوص چیست؟ کدام نسخه از فرانچایز هیلو برای شما محبوب‌تر است؟ اگر مایل بودید کانال تلگرام و صفحه‌ی اینستاگرام ساویس‌گیم را دنبال کنید. همچنین می‌توانید ویدئوهای گیم پلی بازی‌های مختلف را در کانال یوتیوب ساویس‌گیم تماشا کنید.

مطالب زیر را از دست ندهید:

• 10 مبارزه با غولآخر برتر در فرانچایز محبوب Halo
• ترتیب زمانی نسخه‌های مختلف فرانچایز Halo بر اساس داستان
• 10 بازی فوق‌العاده برای عاشقان Halo و عاشقان شوتر که باید تجربه کنید
• 10 حفره‌ی داستانی در فرانچایز بزرگ Halo که باید بدانید

منبع: ‘Halo: Reach’ Is Still the Best Halo​