بررسی بازی اساسین کرید میراژ

بازی اساسین کرید والهالا قرار بود دی ال سی داستانی با محوریت باسم بن اسحاق داشته باشد، اما در ادامه این پروژه شاخ و برگ زیادی پیدا کرد و سازندگان آن را به یک بازی کامل تبدیل کردند. عنوانی که امروز در حال بررسی آن هستیم، Assassin’s Creed Mirage، دوره خلافت عباسی را به تصویر می‌کشد و سری را به ریشه‌ها بازمی‌گرداند. پس از مدتی فاصله گرفتن از پارکور، ترور و مخفی کاری و تمرکز روی عناصر نقش آفرینی، شاهد یک قدم رو به عقب هستیم! می‌توان گفت که اساسین کرید میراژ نه تنها بازگشتی به گذشته داشته است بلکه بازگشتی هم به مکانیک‌های منسوخ داشته و بین این دو مفهوم تفاوت وجود دارد. بررسی بازی اساسین کرید میراژ را در ساویس‌گیم بخوانید.

نوشتار مرتبط:  یوبیسافت به بازیسازان ایرانی درس حرفه‌ای‌گری می‌دهد 

داستان بازی در زمان حکومت عباسیان اتفاق می‌افتد، جایی که بازیکنان کنترل شخصیت باسم بن اسحاق را در دست دارند، دزد فقیری را که با نامزدش نهال برای انجام برخی وظایف برای سازمانی مخفی در بغداد از طریق واسطه‌ای به نام درویش همکاری می‌کند. داستان در سال ۸۶۱ بعد از میلاد شروع می‌شود که در واقع انتخابی هوشمندانه است که به دقت مورد بررسی قرار گرفته است، زیرا سالی است که در آن کشته شدن خلیفه عباسی «متوکل» رخ داده و دوره‌ای از آشوب را که خوراک بازی‌های اساسین کرید است را فراهم می‌کند.

در واقع داستان در بطن خود بسیار ساده است و مبتنی بر تعقیب و گریز اعضای سازمان باستانی است که نیش خود را در گوشت دولت عباسی فرو برده و هر نفوذی و عنصری را در آن کنترل می‌کنند و یکی یکی از شر آن‌ها خلاص می‌شوند. روایت به طور کلی متوسط ​​است، زیرا در نحوه نمایش شخصیت‌ها یک طرفه عمل می‌کند و ترکیب یا ساختار استثنایی برای پیرنگ اصلی ندارد، اما حداقل در اعطای امکان حذف یک به یک اهداف به گیمر موفق می‌شود، موضوعی که طرفداران قدیمی آرزوی بازگشت آن را داشتند.

این دوره از نظر عناصر فرهنگی بسیار غنی است و بازی حاوی فضاسازی‌هایی است که بسیاری از میراث و جنبه‌های فرهنگی خلافت عباسی از جمله مذهب، نژادها، تجارت، علوم، مکان‌های تاریخی و غیره را به تصویر می‌کشند. با اغماض روند تحقیقاتی بسیار خوبی وجود داشته است. علاقه‌مندان می‌توانند شهر تاریخی و باستانی بغداد که امروزه اثری از آن باقی نمانده است را کاوش کنند، شهری که جلال و شکوه آن در عصر حاضر تنها در کتاب‌های تاریخی محصور مانده است. این امر همچنین شامل تسلط بر تصویرسازی معماری اسلامی عربی و تزئینات معرق نیز می‌شود. تعداد زیادی از شخصیت‌های تاریخی نیز مانند همیشه در این سری بازی حضور دارند، از جمله نویسنده مشهور عرب «الجاحز». می‌گویند یکی از تاریخ نگاران پس از دیدن اساسین کرید میراژ و کیفیت شبیه‌سازی آن به گریه افتاده است!

اگر در مورد ترسیم دوران عباسی چیزی برای نقد وجود داشت، آن مطالب فکری فلسفی است که در برخی از کاغذها و در شخصیت‌ها و کلیشه‌های آن‌ها ظاهر می‌شود، به عنوان مثال باسم، قهرمانی که باید دزد باشد که کلیشه‌ای معروف و خسته کننده است که بعد از ماجرای علی بابا و چهل دزد بغداد واقعاً پیش پا افتاده شده است. به طور کلی، ما به وضوح متوجه شدیم که کلیت بازی روایت خود را از ایده‌ها و منابع مستشرق نشأت گرفته و درک درستی از اعراب آن دوره ارائه نمی‌دهد، خیلی خوب می‌شد اگر حضور اعراب قوی‌تری و فراتر از سطح محققان و کارشناسان در داخل بازی می‌بود.

تیمی که کل بازی را طراحی و فرموله کرده بدون شک اطلاعات تاریخی زیادی نداشته و تلاشی هم برای ارائه تصویر درست از مردم این خطه نداشته است. همچنين تزهایی وجود دارد که ممکن است برای گیمرهای مسلمان تحریک کننده باشند. من در ارزیابی نهایی و اعطای نمره بازی به این جنبه‌ها توجه نکردم و صرفاً آن‌ها را به عنوان نوعی انتقاد هنری به عنوان یک رسانه ایرانی اسلامی که به این فرهنگ و تمدن افتخار می‌کند، ذکر کردم.

نوشتار مرتبط:  علت افسار پاره کردن برخی از یوتیوبرهای ایرانی چیست 

اجازه دهید اکنون به صحبت در مورد مهمترین جنبه اساسین کرید میراژ، یعنی گیم پلی بپردازیم. گیم پلی بازی Assassin’s Creed Mirage بر پایه چندین رکن اساسی بنا شده است که در ادامه به تفصیل در مورد آن‌ها صحبت خواهیم کرد و مزایا و معایب آن‌ها را توضیح خواهیم داد. اولین جنبه پارکور است که همان جنبه شناخته شده‌ای است که در قسمت‌های قبلی سری دوست داشتیم. پارکور امروز دیگر مانند آن زمان مبتکرانه یا نوآورانه نیست، اما دویدن و بالا رفتن از دیوارهای ساختمان‌ها همچنان سرگرم کننده است و طراحی مکان‌ها هنوز هدفمند و امکان حرکت مداوم و بدون وقفه را فراهم می‌کند.

نکته حائز اهمیت دیگر که دغدغه آن را داشتیم، اذان صبح در سحر هر شب در بغداد پخش می‌شود و بیشتر اوقات موسیقی قطع می‌شود و تداخلی با آن ایجاد نمی‌شود، به جز چند باری که تداخلی رخ داد و تیم توسعه در تلاش است تا از طریق یک به‌روزرسانی آن را اصلاح کند.

اما جنبه دیگر گیم پلی، مخفی کاری است. Assassin’s Creed Mirage تا حد زیادی به عنوان مکانیک گیم پلی اصلی خود به مخفی کاری متکی است و شما را تشویق به انجام اقداماتی تهاجمی نمی‌کند که مبارزات شدیدی در پی آن باشد. با این حال بازیکن دارای زرادخانه‌ای از ابزار و سلاح‌های مختص باسم برای مقابله با موقعیت‌های مختلف است و همچنین قابل ارتقاء هستند: چاقوهایی وجود دارند که می‌توانید به سمت دشمنان پرتاب کنید و بدون اینکه آن‌ها شما را شناسایی کنند از راه دور آن‌ها را خلاص کنید و بعداً می‌توان آن‌ها را ارتقاء داد. برای تبدیل شدن به یک قاتل حرفه‌ای، امکان پرتاب تیرهای سمی و یک ابزار ضربه‌ای وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد پین‌های کوچک هیپنوتیزمی پرتاب کنید.

همچنین امکان ترور اهداف در هنگام خواب و ابزارهای دیگری مانند بمب دودزا نیز وجود دارد. کسب امتیاز تجربه به شما امکان می‌دهد تا کار با این ابزارها را یاد بگیرید. علیرغم این‌ها ما معتقدیم که روند یادگیری و پیشرفت برای یک بازی متوسط ​​مانند اساسین کرید میراژ کمی کند است. ما ترجیح می‌دهیم زرادخانه ابزارها را زودتر به دست آوریم تا با تنوع بخشیدن به گیم پلی از آن‌ها بهره‌مند شویم.

مشکل واقعی این است که هوش مصنوعی دشمنان ضعیف و محدود است و واقعاً برای خلاص شدن از شر آن‌ها به این همه ابزار نیاز ندارید، کافی است شما خواننده عزیز در میان چمن‌ها پنهان شوید و برای جلب توجه یکی از دشمنان سوت بزنید. بله، این روش قدیمی و منسوخ شده هنوز هم به خوبی کار می‌کند و دشمنان نمی‌توانند به درستی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، حرکات و ارتباط گروهی آن‌ها به خوبی سازماندهی نشده است، بنابراین به راحتی از بین می‌روند. در واقع ما یکی از چاقوها را به سمت دشمنی پرتاب کردیم و ایستاده بودیم و با پوزخند به واکنش دوستش نگاه می‌کردیم که مثل یک احمق ایستاده بود و نمی‌توانست واکنشی نشان دهد!

گویی دشمنان بازی از کم‌ترین بهره هوشی نیز برخوردار نیستند. دشمنان به راحتی کشته می‌شوند و چالشی را فراهم نمی‌کنند و به نظر نمی‌رسد صداها توجه آن‌ها را جذب کنند، زیرا آن‌ها آنچه را که در اطرافشان اتفاق می‌افتد احساس نمی‌کنند مگر در فاصله‌ای بسیار نزدیک. بله ما انتظار هوش مصنوعی بازی‌های سولزبورن و آنچارتد را از اساسین کرید میراژ نداریم، اما عنوانی که گیم پلی مخفی کاری را ارائه می‌دهد باید یک حداقل‌هایی داشته باشد.

قدرتمندترین راه برای خلاص شدن از شر دشمنان، قابلیت «تمرکز» است، ویژگی که به شما امکان می‌دهد زمان را متوقف کنید و چندین دشمن را که می‌خواهید از بین ببرید انتخاب کنید و سپس از تماشای کشته شدن یک به یک آن‌ها توسط باسم لذت ببرید.

نوشتار مرتبط:  معرفی بهترین بازی‌های ایرانی که ارزش تجربه کردن دارند 

سیستم مبارزه بازی نیز بسیار محدود است. دو حمله اصلی برای دشمن وجود دارد اولی می‌تواند بلاک شود و دشمن در هنگام اجرای آن به رنگ زرد می‌درخشد و دومی فقط باید اجتناب شود و نمی‌توان آن را دفاع کرد و دشمن هنگام اجرای آن قرمز می‌شود. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که حرکت دشمن را به درستی بخوانیم و عکس العمل مناسب را برای پایان دادن به او انجام دهیم. این کار زمانی دشوارتر می‌شود که همزمان با تعداد بیشتری از دشمنان روبرو شوید، بنابراین به طور کلی، پیشروی مخفیانه گزینه بهتری در بازی باقی می‌ماند.

از آنجایی که کشتن دشمنان در مقابل غیرنظامیان باعث می‌شود… باسم توسط نیروی امنیتی تحت تعقیب قرار گیرد و یک سطح از سه سطح اساسی پر می‌شود، نواری که وضعیت هوشیاری مردم را توصیف می‌کند و هر چه سطح بالاتر باشد، مردم بیشتر از حضور باسم آگاه و آگاه‌تر می‌شوند. پر شدن نوار منجر به فراخوانی نیروهای پلیس و افراد خلیفه می‌شود که مخفی شدن را دشوارتر می‌کنند. این وضعیت به دو صورت قابل حل است، اولی پرداخت سکه به شخصی که حواس مردم را پرت می‌کند و دوم پاره کردن برگه‌های کاغذی که عکس باسم در آن بر دیوارهای شهر ظاهر می‌شود.

در بازی انواع ارز وجود دارد که علاوه بر پول نقد که به شما امکان خرید ابزار از فروشگاه‌ها را می‌دهد، انواع خاصی نیز وجود دارد که می‌توان از آن‌ها به روش‌های مختلف استفاده کرد، مانند ارز تجاری (merchant tokens) که می‌توان از آن برای کاهش قیمت فروشگاه استفاده کرد و ارز اقتدار (power tokens) وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد تا مزدوران را استخدام کنید تا حواس سربازان را به خود مشغول کنند و یک سکه علمی (scholar tokens) وجود دارد که کاربردهای مشابهی دارد یکی از موارد استفاده برای این سکه‌های مختلف رشوه است که گاهی اوقات به شما کمک می‌کند تا از طریق مأموریت‌ها راه خود را طی کنید.

طراحی مرحله کمپین داستانی اصلی شامل بررسی ردپاهای اعضای سازمان و رسیدن به آن‌ها می‌شود، از طریق گفتگو با شخصیت‌های مختلف، شنیدن مکالمات، یا نگاه کردن به اسناد و سرنخ‌های مخفی که حاوی اطلاعاتی است که شما را به مرحله بعدی راهنمایی می‌کند. مطابق انتظار روند تحقیقات باعث شد با گذشت زمان ما احساس تجربه گیم پلی تکراری و منسوخ کنیم. به خصوص که فرآیند ترور به خودی خود فاقد خلاقیت و تنوعی است که عناوین مخفی کاری دیگر مانند سری Hitman در قسمت‌های اخیر خود ارائه کرده‌اند، خبری از سناریوهای زیادی برای انجام ترور و آزادی عمل در اساسین کرید میراژ نیست. Assassin’s Creed Mirage گاهی اوقات سعی می‌کند این کار را انجام دهد، اما به وضوح، DNA و فلسفه طراحی قدیمی این سری را به همراه دارد.

حتی مکان‌هایی که مجبور بودیم به آن‌ها نفوذ کنیم و به هدف نزدیک شویم نیز معمولاً یک مسیر مشخص یا معمولی داشتند که برای رسیدن به هدف باید طی شود، مانند لزوم ورود از پنجره یا عبور مخفیانه از دیوار ترک خورده. همانطور که قبلاً اشاره کردیم، این یک فلسفه طراحی تا حدودی قدیمی و از رده خارج است. متأسفانه حدس می‌زدیم که یوبیسافت با وعده بازگشت به ریشه‌ها در اساسین کرید میراژ دچار چنین افتی شود، این مکانیک و گیم پلی منسوخ سال‌ها پیش از رده خارج و محکوم به شکست است، اساساً برای همین بود که شرکت فرانسوی به سبک نقش آفرینی کوچ کرد.

سطح گرافیکی بازی خوب است ما حالت عملکرد را آزمایش کردیم. معماری اسلامی در اطراف بغداد نفیس است و محله‌های متعدد و مکان‌های تاریخی مختلف مانند بیت الحکمه، علاوه بر قلعه الموت و حتی تپه‌های شنی که شهر را با واحه‌ها و بناهای دیدنی مختلف احاطه کرده‌اند، وجود دارد. امکان کاوش محیط اطراف سوار بر شتر یا اسب نیز وجود دارد. گرافیک کاراکترها و مدل‌سازی بسیار معمولی است و انیمیشن از دید ما کیفیت متوسطی دارد. در کل شاهد یک عقبگرد هستیم، گرافیک فنی سطح پایین است و گرافیک هنری تا حدودی تجربه را قابل تحمل کرده است.

بازی اساسین کرید میراژ دوبله عالی به زبان عربی کلاسیک با کمترین خطا را ارائه می‌دهد. تنها ایرادی که وجود دارد این است که ترجمه گاهی اوقات می‌تواند آنقدر تحت اللفظی باشد که کاملاً نامفهوم می‌شود. گروه صداپیشگان مملو از بازیگران بزرگ و نام‌های حرفه‌ای مانند ایاد نصار (باسم) و نهى سمارة (روشن) است که تجربه نهایی بازی از این نظر رضایت ما را جلب کرد و بی‌شک یکی از بهترین صداپیشگی‌ها را شاهد هستیم. در مورد موسیقی نیز باید گفت که دارای تم عربی و مملو از قطعات نمادین این سری بازی است و به خصوص با استفاده از آلات موسیقی عربی مانند عود، قانون و آوازهای زیبا موفق عمل کرده.

بازی Assassin’s Creed Mirage یک بازی واقعاً خوب است، اما این احساس را در ما القا می‌کند که اثری منسوخ و متعلق به گذشته است و به اندازه کافی مدرن‌سازی نشده تا با پیشرفت‌های فعلی در فلسفه طراحی بازی همگام شود. تکرار مکانیک‌های گیم پلی محدود و هوش مصنوعی ضعیف در بازی کاملاََ مشهود است و این عوامل با هم ترکیب می‌شوند تا تجربه کلی را متوسط جلوه ​​کنند. با این حال فضای منحصر به فرد عربی در اساسینز کرید سراب چیزی است که مدت‌ها پس از پایان ماجراجویی در خاطره‌ها باقی می‌ماند.

تعدادی از طرفداران خیلی دوست داشتند که اساسین کرید به ریشه‌های خود بازگردد، خب بفرمایید این هم بازگشت به ریشه‌ها! منتهی اساسین کرید میراژ علاوه بر بازگشت به گذشته و ریشه‌ها، قدمی رو به عقب نیز برداشته است.

نقاط مثبت

• تصویرسازی خوب از بغداد دوره عباسی
• موسیقی گوشنواز
• دوبله عربی قابل قبول

نقاط منفی

• هوش مصنوعی بسیار ضعیف
• طراحی به شدت خطی و محدود
• گیم پلی تکراری و تاريخ مصرف گذشته

امتیاز ساویس‌گیم: 6.5 از 10

بازبینی تصویری

طراحی هنری بازی فوق العاده است

نوشتار مرتبط:  والهالا، اودیسی یا اوریجینز | کدام اساسین کرید داستان بهتری دارد؟ 

گرافیک فنی و مدل‌سازی چنگی به دل نمی‌زند

نوشتار مرتبط:  هر آنچه که باید درباره اساسین کرید میراژ بدانید 

هوش مصنوعی بازی به شدت ابتدایی و ضعیف است

FINAL VERDICT

Assassin’s Creed Mirage is a really good game, but it feels like an outdated work of the past that hasn’t been modernized enough to keep up with current developments in game design philosophy. The repetition of limited gameplay mechanics and weak artificial intelligence are quite evident in the game, and these factors combine to make the overall experience look mediocre

:Pros

• A good depiction of Abbasid Baghdad
• Pleasant music
• Arabic dubbing acceptable

:Cons

• Very weak artificial intelligence
• Strictly linear and limited design
• Repetitive and outdated gameplay

SavisGame Score: 6.5 out of 10