نقد و بررسی بازی Uncharted 4: A Thief’s End؛ پایانی با شکوه

نقد و بررسی بازی Uncharted 4: A Thief’s End؛ پایانی با شکوه

(به قلم حسن نصرالهی)

Uncharted 4: A Thief’s End از همان نمایش‌های اولیه، به یکی از مورد انتظار‌ترین بازی‌های نسل هشتم تبدیل شد. ناتی داگ با معرفی کوتاه و در عین حال مناسب این بازی در جشنواره‌های مختلف، حسابی طرفداران را برای دیدار با آخرین ماجراجویی “نیتن دریک” به انتظار گذاشته بود. از تاخیرهای مکرر گرفته تا دردسرهای تیم سازنده برای بهبود اوضاع پیش آمده در جهت توسعه‌ی ایده آل و متناسب این بازی، که همگی روند ساخت این اثر را با مشکلات فراوانی روبرو کردند.

حال که Uncharted 4: A Thief’s End عرضه شده، در راستای بررسی این پدیده‌ی فرمیک، باید افکارمان را به سمت و سوی اهداف خالق این اثر هدایت کنیم و از جستجوی این افکار به یک نتیجه‌ی منطقی برسیم. اما مهم درک این موضوع است که چگونه تک تک عناصر Uncharted 4: A Thief’s End این گونه عالی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند تا یکی از بهترین آثار تولیدی این مدیوم عرضه شود.

ناتی داگ برای عملی کردن افکار جاه طلبانه‌اش، هیچ واهمه‌ای از پیروی کردن کلیشه‌های رایج نداشته است. کلیشه‌هایی که ظاهراً تکرار مکررات هستند اما در بطن این بازی به عناصر منحصربه فردی تبدیل شده‌اند که تعاریفی نو را از خود ارائه می‌دهند.

Uncharted 4: A Thief’s End تا آخرین لحظه‌اش روی نکات منحصر به فرد خود پافشاری می‌کند و تجربه‌ای کاملاٌ متفاوت را رقم می‌زند. این تفاوت از دیدگاه خالقان اثر نشات گرفته است که کاملاً عادی و باورپذیر با آثار خود برخورد می‌کنند و از دل این صفات به دست آمده، به فلسفه‌ی زندگی می‌رسند. این نکته‌ی دل نشین در تمامی عناصر بازی حاکم است و پیشرفت فناوری نیز به یاری این مهم می‌شتابد تا سازندگان بدون هیچ محدودیتی خواسته‌های خود را ترسیم کنند.

تفکر بازی‌سازی خالقان که در The Last of Us به بلوغ خود رسیده بود، کاملاً گواه بر این موضوع است که آن‌ها مصمم به پی گیری شیوه‌ی بازی‌سازیشان هستند و در Uncharted 4: A Thief’s End نیز به اوج دستاوردهای خود رسیده‌اند. آن‌ها از بازخوردهای بی نظیر آخرین اثرشان، با انگیزه‌تر از قبل به شیوه‌ی بازی‌سازیشان پرداخته‌اند. و به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یافته‌اند.

از سیر این پیشرفت و توسعه‌ی دقیق و حساب شده‌ی بازی، به سادگی می‌توان فهمید که خالقان باری دیگر موفق شده‌اند کار خود را به نحو احسنت انجام دهند و Uncharted 4: A Thief’s End جایی برای تثبیت این حقیقت است که اعتماد به نفس آن‌ها را در جای جای خود زمزمه می‌کند.

اکنون موتیف‌های تکرار شونده‌ی ناتی داگ، کاملاً به مرز پختگی رسیده‌اند تا در خدمت یک ماجراجویی عمیق و پرحادثه باشند. دست یابی به چنین رویکردی شاید در ظاهر ساده و عملی باشد اما در پس و پیش آن نکاتی به چشم می‌خورد که یقیناً پیاده سازی دوباره‌ی آن‌ها، به یک اتفاق کاملاً غیر منتظره بدل می‌شود. انگار تمامی عناصر بازی مختص به خود هستند. و در فرم این بازی معنا پیدا می‌کنند.

برای همین در منطق و میزانسن ذهنی سازندگان، تمام کلیشه‌های رایج در خدمت تجربه‌ای متفاوت هستند که برای خلق اثری پویا به کار گرفته شده‌اند. Uncharted 4: A Thief’s End اثری است که می‌تواند به بهترین دستاورد بازی‌سازی ناتی داگ تا به امروز تبدیل شود.

گنج‌های دریک

داستان Uncharted 4: A Thief’s End اینبار نیتن دریک را مشغول زندگی عادی خود نشان می‌دهد. او بعد از یک روز سخت کاری به خانه می‌رود و با همسرش Elena به بگومگوهای زندگی می‌پردازند. همه چیز رنگ و بوی عادی به خود گرفته و هیچ خبری از قهرمان آویزان شده از قطاری در حال حرکت نیست.

نیتن همان کارهایی را می‌کند که یک آدم عادی برای زندگی‌اش انجام می‌دهد و گاهی اوقات با همسرش به سرگرمی‌های دیجیتالی مانند پلی استیشن هم روی می‌آورد و در بحث و جدل‌های عامیانه، کمی هم کراش بازی می‌کنند!

در همین روزها که نیتن به کار خود مشغول است با اتفاقی عجیب و در عین حال خوشایندی مواجه می‌شود. سم به دیدار نیتن آمده و او از زنده ماندن برادر بزرگترش به وجد می‌آید. آن‌ها تا سحرگاه با یکدیگر صحبت می‌کنند و سم از خاطرات خود می‌گوید. در حین این گفتگوی برادرانه، سم حرف از میراث گنج یک دزد دریایی بنام “هنری آوری” می‌زند و از نیتن می‌خواهد که او را در این ماجراجویی یاری دهد. نیتن که در شرایط سختی قرار دارد باید به سخت‌ترین انتخاب زندگی‌اش بپردازد…

داستان بازی Uncharted 4: A Thief’s End به راستی که عالی است. خالقان از به تصویر کشیدن جزئیات کامل داستانی هیچ ابایی نداشته‌اند و مقدمه‌ای طولانی را برای شخصیت‌های پرداخته شده‌ی خود فراهم کرده‌اند. ناتی داگ همچنان با شخصیت‌ها سمپات می‌آفریند و آن‌ها را در طول قصه رشد می‌دهد و به تکامل می‌رساند. این نکته با دنیای ذهنی خالقان‌اش هم مرتبط است و هم منطبق.

داستان و روایت آنقدر کار خود را خوب انجام می‌دهد که گوش سپردن به دیالوگ های رد و بدل شده در جریان گیم پلی، به یکی از لذت بخش‌ترین ارکان بازی تبدیل می‌شود. سران ناتی داگ قصه‌گویی در این صنعت را به اوج خود رسانده‌اند. دیالوگ‌ها بسته به موقعیت شناسایی می‌شوند. این شیوه‌ی مبتکرانه، یک قصه‌گویی کاملاً فعال را به معرض نمایش گذاشته است.

در واقع سیر روایی داستان Uncharted 4: A Thief’s End عالی و باور پذیر است و زیرمتن مفهومی آن فلسفه‌ی زندگی می‌گوید. روابط شخصیت‌ها در خلال روایت به درستی شکل می‌گیرند و رفته رفته به عمق بیشتری در کش و قوس داستان سرایی می‌رسند. نکته‌ای قابل توجه، کنش و واکنش های “نیتن دریک” است که در یک سلسله مراتب کاملاٌ باور پذیر احساس می‌شود. با چنین رویکردی، بیش تر از هر زمان دیگری به او نزدیک می‌شویم.

جزئیات داستانی آنقدر دقیق معرفی می‌شوند که از پس فرمی ایده آل به مفهوم می‌رسند. در واقع جزئیات داستانی پرشمار هستند و دست نوشته‌ها نیز این جزئیات را گسترده‌تر می‌کنند. جزئیاتی که اصلاً نیامده‌اند داستان را طولانی‌تر از آن چه که هست نشان دهند. بلکه برای تعامل هر چه بهتر با این اثر به کار گرفته شده‌اند.

از سویی دیگر “النا” همسر نیتن قرار دارد. حضور او در Uncharted 4: A Thief’s End عالی است و بار عاطفی داستان را بالاتر می‌برد. النا شخصیت پردازی عمیق و دل نشینی دارد و نشانه‌های اخلاقی‌اش، بلوغ شخصیتی وی را آشکار می‌کند. خالقان به النا بهای زیادی داده‌اند و جنبه‌های رمانتیک داستان را به او واگذار کرده‌اند.

از طرفی سالیوان (همراه وفادار نیتن) و دیگر شخصیت‌های بازی، همگی پرداختی عالی دارند. انگیزه‌ی شخصیت‌ها در روند داستانی Uncharted 4: A Thief’s End به طور کامل مشخص می‌شود تا بازی‌باز تا آخرین لحظه با داستان همسو شود. و به قضاوت در مورد آن‌ها برسد.

به هرحال داستان و روایت در Uncharted 4: A Thief’s End می‌تواند به یک الگوی مثال زدنی تبدیل شود که تا مدت‌ها می‌توان در مورد آن حرف زد و به خوبی‌های فراوانش اشاره کرد. چه از روایت و لایه‌های مفهومی آن و چه از پیوند بی نقصش با گیم پلی. “ناتی داگ از دانش قصه گویی خود بهره می‌برد و آن را از پس سرگرمی در بازی رشد می‌دهد.” در واقع بازی Uncharted 4: A Thief’s End از داستان عمیق خود نهایت استفاده را می‌برد و در آخر به یک پایان بندی مناسب هم می‌رسد.

درمیان دزدان

چه The Last of Us و چه آنچارتد 2، قبل از آنکه پیشگامان قصه گویی نوین در بازی‌های کامپیوتری باشند، گیم پلی عمیق و حساب شده‌ای را ارائه می‌دهند. Uncharted 4: A Thief’s End نیر راه نیاکانش را ادامه داده است و به خوبی آن‌ها را تکمیل می‌کند.

گیم پلی بازی بسیار عمیق است و به سرعت تمام آثار قبلی ناتی داگ را پشت سر می‌گذارد. همه آن موتیف‌های تکرار شونده‌ی ناتی داگ، کامل‌تر از هر زمان دیگری خود را نشان می‌دهند. عناصر ماجراجویی غنی هستند و کارکرد خود را به نحو شایسته‌ای القا می‌کنند.

Uncharted 4: A Thief’s End مکانیک‌های خود را از The Last of Us قرض می‌گیرد و با عناصر این سری ترکیب می‌کند تا به بهترین دستاورد ممکن برسد. برای همین Uncharted 4: A Thief’s End به راحتی در دسترس است و اگر چه از قوانین The Last of Us پیروی می‌کند اما در نهایت در پس زمینه‌ی ذهنیمان به آنچارتد نزدیک می‌شود.

Uncharted 4: A Thief’s End مدام به عناصر ماجراجویی می‌پردازد و از وسعت مراحل که بسیار بیش‌تر از قبل است کمال بهره را می‌برد. بخش ماجراجویی در Uncharted 4: A Thief’s End یکی از بهترین‌های این سبک است که تا ساعت‌ها می‌توان در مراحل آن جستجو کرد و به دنبال عتیقه‌های باستانی بود. این بخش به خوبی در بازی کارکرد دارد و به  امری کاملاً اعتیادآور بدل می‌شود!

اگر چه بخش ماجراجویی هویتی تقریباً مستقل دارد و با پی‌گیری آن به هیچ نکته‌ی خاصی در Uncharted 4: A Thief’s End برخورد نمی‌کنید، اما واقعاً حیف است که بی تفاوت خود را از گشت و گذار در فضاهای زیبای بازی محروم کنید و از یک ماجراجویی ناب غافل شوید.

زحمات سازندگان و لذت حاصل شده از بازی، زمانی نمود پیدا می‌کند که در محیط‌های آن کنکاش کنید و به آرامی قدم بزنید. آن وقت است که می‌بینید، حتی راه رفتن و همه چیز را آرام دیدن در یکی از زیباترین تجربه‌های بصری تاریخ هم می‌تواند به سادگی سرگرم‌کننده باشد.

ناتی داگ میل بازی‌باز را تا آنجا که می‌توانسته به ماجراجویی افزایش داده و این تنها ذوق و خواسته‌س اوست که چراغ این ماجراجویی را روشن می‌کند. جهان گردی در بازی Uncharted 4: A Thief’s End  رضایت بخش است و تمامی حالات آن را با ساده‌ترین فرم ممکن نمایش می‌دهد. به طور کلی بازی نمایشی کم تحرک‌تر از قبل دارد اما این به معنای آن نیست که سازندگان میراث گران‌بهای آنچارتد را فراموش کرده‌اند!

Uncharted 4: A Thief’s End در زمانی مناسب پر تب و تاب می‌شود و مکانیک‌های درخشان خود را یکی پس از دیگری رو می‌کند. در بخش مبارزات، بازی کاملاً دستتان را باز می‌گذارد تا آن گونه که می‌خواهید مراحل را پیش ببرید. طراحی بی نقص مراحل، انتخاب شیوه‌ی مبارزه در بازی را به راحتی امکان پذیر می‌کند. چه از حیث مخفی‌کاری و چه از منظر اکشن، Uncharted 4: A Thief’s End به کمال مطلق می‌رسد و یکی از بهترین شیوه‌های کارکرد در تلفیق دو سبک مجزا را نمایش می‌دهد.

مبارزات معمولاً در فاصله‌های مکانی دور از هم اتفاق می‌افتند و عطش ناخوداگاهی اکشنتان را لبریز می‌کنند. اما تا حس نیاز به این امر تشدید می‌شود، بازی بزرگ‌ترین شگفتانه‌ی خود را نشان می‌دهد و میزان عطشتان را فروکش می‌کند! این شگفتانه می‌تواند یک اتفاق کوچک اما تاثیرگذار باشد یا سکانس‌های هیجان انگیز وابسته به این سری را نمایش دهد. این روند در تمامی فصل‌های Uncharted 4: A Thief’s End حاکم است و بسته به نوع مرحله نیز نمودار آن  به کلی دستخوش تغییر می‌شود. “در مورد طراحی مراحل هر آنچه بگویم کم است و باید به سازندگان بازی آفرین گفت که از پیچیده‌ترین تئوری ممکن به ساده‌ترین فرم آن رسیده‌اند .”

Uncharted 4: A Thief’s End هیچ اصراری در معرفی  ارکان جدید گیم پلی ندارد. و با همان ابزارآلات ساده‌ی خود حق مطلب را ادا می‌کند. یکی از این قابلیت‌ها قلاب نیتن دریک می‌باشد. کاربرد این قلاب در همه‌ی اجزای گیم پلی به خوبی نمایان است. چه در مبارزات بازی و چه در بخش سکوبازی، قابلیت فوق برای ترکیب تمامی عناصر گیم پلی کارکردی موفق و دلچسب دارد. خالقان از اصلی ترین عنصر گیم پلی استفاده‌ی مطلوبی می‌کنند و از این مکانیزم ساده در فصول عالی سکوبازی به شیوه‌ای کاملاً رضایت بخش کمال بهره را می‌برند.

بازی Uncharted 4: A Thief’s End از 22 فصل تشکیل شده که یکی پس از دیگری درخشان هستند. تمامی فصل‌ها از گیم پلی و مکانیک‌های کاملاً متفاوتی برخوردارند که از تمام کلیشه‌های رایج در راستای شکل گیری هویت خود بهره می‌برند. از چگونگی پیوند مراحل و اوج و فرودهای مقطعی در گیم پلی، به راحتی به کامل‌ترین بازی ناتی داگ تا به امروز می‌رسیم که گویا از تمامی تجربیات آن‌ها در این عرصه برای خلق آن استفاده شده است.

در Uncharted 4: A Thief’s End معماها نیز عالی و پرداخته شده هستند. ضمن آنکه دفتر ماجراجویی نیتن، این بار کاربرد مفصل‌تری دارد. او نکات جالب توجه ماجراجویی خود را یادداشت می‌کند و از نتایج به دست آمده در آن به حل و فصل معماها می‌رسد.

اما در میان این همه عناصر ناب ماجراجویی، اکشن و گان پلی نیز حسابی خودنمایی می‌کنند. این بخش دقیقاً از فرمول 3 گانه‌ی قبلی بهره می‌برد و ساختار آن را با بهبودهایی روبرو کرده است. بخش اکشن Uncharted 4: A Thief’s End به دلیل وسعت بیش‌تر مراحل، رنگ و بوی دیگری به خود گرفته و هیجان آن را تا حد قابل توجهی افزایش داده است.

همچنان با سلاح‌های مدرن به نبرد دشمنان می‌روید و از مبارزات جذاب آن نهایت لذت را می‌برید. مبارزات در فواصل دور و نزدیک اتفاق میافتند و در یک چشم به هم زدن، اکثر الگوهای یک بازی اکشن را زیر سوال می‌برند. در این لحظه‌ها هیجان و جذابیت در Uncharted 4: A Thief’s End به آخرین حد و مرز خود می‌رسد و دقیقاً در نقطه مقابل عناصر ماجراجویی قرار می‌گیرند. بازی از دل همین تضادهاست که تفاوت می‌آفریند و از تک تک لحظه‌هایش خاطره می‌سازد. به طور کلی گیم پلی عملکردی قابل تحسین دارد و در تعاریف نوین سبک، قدم‌های محکمی بر می‌دارد. قدم‌هایی که Uncharted 4: A Thief’s End را به یک جایگاه ویژه هدایت می‌کند.

سرزمین های ناشناخته

Uncharted 4: A Thief’s End سیر بصری چشم‌نواز و باشکوهی دارد. محیط‌ها از تنوع بسیار بالایی برخوردارند و در هر کدامشان جزئیات فراوانی به چشم می‌خورد. محیط‌های این اثر جایی برای دیدن و قدم زدن است و از گرافیک بی نظیر خود سرگرمی می‌آفریند.

فیزیک واقع گرایانه و انیمیشن‌های باور پذیر و مطابق با واقعیت، از Uncharted 4: A Thief’s End تجربه ای کاملا غنی و پویا می‌سازد که از تمامی جنبه‌هایش عملکردی قابل تحسین ارائه می‌شود. انواع و اقسام تکنیک‌های گرافیکی از جمله جلوه‌های دیدنی گل و لای و انفجار، نورپردازی عالی و طراحی بی نقص آب و باران از Uncharted 4: A Thief’s End یک ویترین گرافیکی ناب و تمام عیار می‌سازد که در اکثر مواقع برای خلق باورپذیر موقعیت‌های ایجاد شده در گیم پلی به کار رفته‌اند.

در واقع از هر نظر گرافیک Uncharted 4: A Thief’s End زیبایی در این سری را وارد مرحله‌ی جدیدی می‌کند. پس برای ما خیلی آسوده است که بزرگ‌ترین دستاورد فناوری کنسول‌ها را به ناتی داگ تبریک بگوییم.

موسیقی و صداگذاری نیز عالی است. صداها کاملاً زنده و باورپذیر جلوه می‌دهند. استفاده از صدایشگان درجه یک این هنرصنعت برای تک تک شخصیت‌ها، از Uncharted 4: A Thief’s End یک تجربه‌ی شنیداری بی نقص ساخته است. موسیقی نیز کاری بسیار خوب می‌باشد. “هنری جکمن” موسیقی‌دان مطرح هالیوودی توانسته قطعات شنیدنی و پرشوری را برای بازی خلق کند. اگر چه قطعات او تاثیرگذاری دو عنوان اخیر این سری را ندارد اما به هرحال کار او مطلوب و کاملاً رضایت بخش است.

عاقبت یک دزد

Uncharted 4: A Thief’s End نه تنها یک شاهکار است بلکه بازی بسیار مهمی هم محسوب می‌شود. همه‌ی اجزای بازی در خدمت تجربه‌ای منحصر به فرد هستند که سرشار از لحظه‌های به یاد ماندنی است. این اثر حاصل تلاش‌های بی وقفه‌ی سازندگانی توانمند است که همواره در جهت پیشرفت این مدیوم گام برمی‌دارند. ناتی داگ نشانه‌ای از میل تمام نشدنی برای پیشرفت‌های روز افزون است. و Uncharted 4: A Thief’s End نیز به تبعیت از دیگر آثار خالقانش به جرگه‌ی بزرگان می‌پیوندد. به هرحال باید به ناتی داگ تبریک بگوییم، آنها باز هم ما را غافلگیر کردند.

امتیاز ساویس‌گیم: 10 از 10

FINAL VERDICT

Uncharted 4: A Thief’s End is not only a masterpiece but also a very important game. All components of the game serve a unique experience that is full of memorable moments. This work is the result of the unremitting efforts of capable creators who are always taking steps towards the development of this medium. Naughty Dog is a sign of an inexhaustible desire for progress. And Uncharted 4: A Thief’s End joins the ranks of the great, following in the footsteps of other big games. Anyway, congratulations to Naughty Dog, they surprised us again

SavisGame Score: 10 out of 10