بررسی بازی Landlord’s Super؛ بازی Landlord’s Super رویای ساختن خانه رویایی را در فضایی کاملاً متفاوت از The Sims برای شما به تصویر می‌کشد. اینجا با شبیه‌سازی طاقت‌فرسای دیوار به دیوار و آجر به آجر روبرو هستید تا سرپناهی برای خود بسازید و روی کاناپه لم داده و تلویزیون تماشا کنید. اما این مسیر اصلاً آسان نخواهد بود.
جزئیات وسواس‌گونه‌ی ساخت‌وساز در این بازی، جذابیت عجیبی دارند. فرض کنید می‌خواهید کفِ ساختمان را که پر از چاله چوله است، بتن‌ریزی کنید. اول باید با چهار میخ، گوشه‌های محل مورد نظر را علامت‌گذاری کنید. بعد، با بتون‌ساز دستیِ تازه خریداری‌شده، مقداری شن، ماسه، سیمان و آب را مخلوط کنید (مقدار هرکدام بر استحکام نهایی بتن تاثیر می‌گذارد). سپس باید خودتان با بیل، مخلوط را کم‌کم داخل گودال بریزید یا اگر بتوانید درست هدف‌گیری کنید، مستقیم بریزید. این کار در بازی ساعت‌ها طول می‌کشد و بعد از اتمام هم باید منتظر خشک شدن بتن بمانید. احتمالاً یک بار بتن‌ریزی برای پر کردن آن حفره کوچک کافی نخواهد بود و باید دوباره دست به کار شوید.
این روند گام‌به‌گام، آرامش خاصی به همراه دارد و در بخش‌های دیگر ساخت‌وساز هم جریان دارد. تک تک کاشی‌های سقف را باید با چکش نصب کنید و هر کدام از این کاشی‌ها اجسامی فیزیکی هستند که باید به بالا حمل شوند (هیچ کوله‌پشتی جادویی‌ای برای نگه‌داری مصالح ندارید و تمام اشیاء به‌صورت فیزیکی در دنیای بازی وجود دارند). هنگام بالا بردن دیوار هم باید ملات را آماده کنید و هر آجر را سر جای خودش قرار دهید. این کارها حس مراقبه و در نهایت رضایت عمیقی به همراه دارند، شبیه به همان احساسی که احتمالاً در دنیای واقعی هنگام ساختن چیزی با دستان خودتان تجربه می‌کنید.
مشکل اینجاست که همه چیز در بازی خرج دارد. از ابزار ابتدایی روی کمربند ابزارتان گرفته تا تک‌تک مصالح مورد نیاز برای هر کار و هر ماشینی که برای سر هم کردن آن‌ها لازم است. و شما، دوست من، در انگلستان روستاییِ دهه ۸۰ میلادی زندگی می‌کنید – پس به‌این‌زودی‌ها نمی‌توانید همه‌ی تجملات را برای خودتان فراهم کنید.
شما بازی را با جیبی خالی و مخارج بی‌شمار آغاز می‌کنید. می‌توانید بدوید اما اگر غذا نخورید، توانایی دویدن‌تان هم از بین می‌رود. در شهر می‌توانید دنبال کارهای کوچک باشید، مثلاً روزها را در آشپزخانه‌ی بار مشغول شستن ظرف شوید و درآمد ناچیزی به دست آورید که حداقل از هیچ بهتر است.
یارانه‌ی بیکاری هم در روز کمتر از ۴ دلار به شما می‌دهد که وقتی قیمت یک در ۹ دلار است (به‌علاوه‌ی ۵ دلار برای چهارچوب در) نمی‌تواند برای گذران زندگی کافی باشد، مخصوصاً بعد از اینکه پایِ کامیون غذا نصف جوجه با قارچ به قیمت ۱.۵ دلار را نوش جان کرده‌اید. بهترین کارتان این است که در حومه شهر پرسه بزنید و زباله‌ها (و گاه‌گداری یک یخچال «دورریخته‌شده») جمع کنید و آن‌ها را به آهن‌قراضه‌فروشی بفروشید تا حداقل برای شروع، پول مناسبی به دست آورید.
این محدودیت مالی شدید شما را مجبور می‌کند تا با جنبه‌ی دیگر بازی، یعنی شبیه‌سازی اجتماعی، درگیر شوید. در این بخش می‌توانید با شخصیت‌های جالب و بامزه آشنا شوید – چه با پایین انداختن چند لیوان در بار و چه با پرتاب کردن یک آجر به پنجره‌ی دفتر بیکاری. بااین‌حال، هرچقدر هم که این بخش جذاب باشد، تنها چیزی که می‌خواهید ساختن خانه‌ی خودتان است. فضای شخصی‌تان منتظر شماست تا با کارهای ناشیانه و رویاهای مبلمان‌چینی به سراغش بروید.
البته که این دقیقا نکته‌ی بازی است. این بازی درباره‌ی ساخت‌وساز نیست؛ بلکه درباره‌ی فقیر بودن در انگلستانِ دهه‌ی ۸۰ میلادی است، درباره‌ی محدودیت در انتخاب‌ها و تلاش برای بهترین استفاده از زندگی پیش رویتان.
بسیاری از جنبه‌های (عصبانی‌کننده‌ی) دیگر بازی هم بر این نکته تاکید می‌کنند. شما تنها می‌توانيد در یک زمان تنها یک آیتم را حمل کنید که باعث می‌شود حمل هر چیزی به هر جایی کار خسته‌کننده‌ای باشد. یک گاری دستی هم دارید که می‌توانید چند وسیله را با آن حمل کنید، اما همه‌چیز بر پایه‌ی فیزیک است و… چندان ایده‌آل نیست.
ملک شما تا آن‌جایی که ممکن است از شهر دور است، به این معنی که بخش زیادی از وقت‌تان صرف رفت‌وآمد با حمل یک آیتم یا هل دادن گاری دستی می‌شود. خدا را شکر فروشگاه سخت‌افزار با دریافت تلفنی سفارش‌ها را تحویل می‌دهد، اما باز هم باید خودتان با دست یا با استفاده از یک پمپ باد (که خریدنش فشار بیشتری به بودجه‌ی محدودتان وارد می‌کند) آن‌ها را خالی کنید.
به‌راحتی می‌توان نسخه‌ای از این بازی را تصور کرد که کاملاً روی جنبه‌ی ساخت‌وساز تمرکز می‌کرد و به یک پدیده‌ی اینترنتی تبدیل می‌شد (البته چنین بازی‌هایی هم وجود دارند). من واقعاً عاشق یک حالت ساخت‌وساز آزاد بودم که در آن می‌توانستم با استفاده از سیستم‌های پیچیده‌ی Landlord’s Super تا جایی که دلم می‌خواهد روی ملک خودم کار کنم. اما این ماهیت بازی نیست؛ Landlord’s Super تجربه‌ای خاص، متمرکز و با دیدگاهی بسیار مشخص است که به نوعی ستودنی است.
ایده‌های پشتِ Landlord’s Super از یک قانون خاص نشأت گرفته‌اند: «حق خرید» که بخشی از قانون مسکنِ دهه‌ی ۸۰ میلادی بود. این قانون ابتکاری از طرف تاچر بود که به مستاجرانی که در خانه‌های دولتی زندگی می‌کردند، این حق را می‌داد تا با تخفیف قابل توجهی نسبت به ارزش بازار، خانه‌های خود را خریداری کنند. بسته به اینکه مستاجر چقدر در آن خانه زندگی کرده بود، تخفیف می‌توانست تا ۵۰ درصد هم برسد.
به نظر خوب می‌رسد، نه؟ شاید در نگاه اول. در دنیایی که شکاف بین ۱ درصد ثروتمند و باقی جامعه هر روز عمیق‌تر می‌شود، ایده‌ی اینکه مالکیت خانه ناگهان برای میلیون‌ها نفری که تقریباً قید آن را زده بودند، قابل‌دسترس شود، وسوسه کننده است.
اما همانطور که درباره‌ی بسیاری از قوانین ضعیف اجراشده صدق می‌کند، تاریخ حقیقت تلخ‌تری را نشان داده است. این املاک دولتی با مصالح بی‌کیفیت ساخته شده بودند و پر از نقص بودند. این خانه‌ها به‌عنوان خانه‌های «غیرسنتی» تعریف شدند که نیازمند بودجه‌ی دولتی بیشتری برای رفع خرابی‌ها باشند. علاوه بر این، مشخص شد که تا یک‌سوم کل خانه‌های دولتی فروخته‌شده تحت این طرح، بعداً به صاحب‌خانه‌های ثروتمند فروخته شدند و باعث شدند خانه‌های اجتماعی سابق به کسب‌وکارهای سودمحور تبدیل شوند و قیمت اجاره‌ها را به‌شدت بالا ببرند و هرگونه منفعتی را که قانون اولیه وعده داده بود، از بین ببرند. در نهایت، ثروتمندان برنده می‌شوند و فقرا رنج می‌کشند.
البته بازی همه‌ی این تاریخچه را پوشش نمی‌دهد – بازی در یک نقطه‌ی زمانی خاص، درست زمانی که قانون به اجرا درمی‌آید، جریان دارد – اما استفاده از آن به‌عنوان سکوی پرتاب برای ایده‌های پشتِ Landlord’s Super، جذاب است. متاسفانه من نتوانستم به نقطه‌ای برسم که خانه‌ام را «کامل» بنامم، حتی نزدیکش هم نشدم، اما ایده‌ی پشتِ تکمیل خانه به نفع خودتان نیست – در عوض، شما، به‌عنوان یک غریبه، خانه را به یک فرد محلی اجاره می‌دهید. شاید پیش‌درآمدی برای آینده‌ای تاریک باشد.
همانطور که دیدید، Landlord’s Super واقعاً برای همه مناسب نیست. حتی برای من هم به سختی قابل‌تحمل بود، چون در میان کارهای خسته‌کننده، درخشش‌هایی هم پیدا کردم. با این حال، به‌عنوان بازی‌ای ساخته‌شده از یک دیدگاه خاص با هدفی خاص، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. در طول سفرم چیزهای زیادی یاد گرفتم – از اینکه بتن از چه چیزی ساخته می‌شود و چطور آن را درست کنم؛ چطور سیستم بیکاری را دور بزنم؛ و اینکه سیاست‌های تاچری چقدر احمقانه و کوته‌فکرانه بوده‌اند. این بازی قطعاً تجربه‌ای «جالب» است، از همه‌ی جهات.
امتیاز ساویس‌گیم: 7 از 10
بیشتر بخوانید:
بررسی بازی Ixion | سفری پر تنش در دل کهکشان
اژدها برمی‌خیزد: اقتباسی هیجان‌انگیز از بازی محبوب Yakuza در قالب سریال!
معرفی بازی Pax Dei: ماجراجویی، صلح و ساخت و ساز در دنیای آزاد
بررسی بازی Age of Darkness : Final Stand | حماسه‌ای استراتژیک در برابر هجوم سیاهی
بررسی بازی Striving for Light: Survival | جایی برای امتحان بی‌پایان استراتژی‌های مرگبار
Final Verdict
As a game made from a specific perspective with a specific purpose, Landlord’s Super has a lot to say. I learned a lot during my journey, this game is definitely an “interesting” experience, in every way
SavisGame Score: 7 out of 10
