چرا بازی‌های Souls-like طراحی بدی دارند؟

مجموعه‌ی Dark Souls و هم‌خانواده‌های آن که توسط FromSoftware توسعه یافته‌اند، به عنوان بازی‌های بی نهایت سخت ولی پاداش دهنده در طول تاریخ هستی شناخته می‌شوند! منظور از پاداش دهنده عناوینی هستند که در قبال رد کردن چالش‌های مختلف به بازی‌باز پاداش‌های خوبی می‌دهند. این پاداش می‌تواند حسی باشد، مثلاً حس قدرت. و می‌تواند شامل آیتم‌های درون بازی باشد.

این که چرا عناوین Souls-like این‌گونه شناخته شده‌اند قابل درک است. فضای سنگین، مکانیک‌های جالب و سرگرم‌کننده و البته ارائه‌ی عالی از دلایل اقبال به این بازی‌ها می‌باشند. همچنین این بازی‌ها فوق‌العاده سخت هستند و بدون شک جزو سخت‌ترین بازی‌های دهه‌ی گذشته به شمار می‌روند.

در اینجا باید از خود این سؤال را بپرسیم، آیا واقعاً این بازی‌ها چالش‌برانگیز هستند؟ و یا این‌که صرفاً طراحی بدی دارند و سختی مصنوعی را ارائه می‌دهند؟

نوشتار مرتبط: آخرین تصاویر و اطلاعات از بازی مورد انتظار Elden Ring

سبک Souls-like

در دهه‌ی گذشته FromSoftware یک تنه چیزی را بنا نهاد که به عنوان سبک Souls-like شناخته می‌شود. همان‌طور که نام سبک گویاست، این عناوین شباهت‌های فراوانی با بازی‌های Soulsborne دارند. تا جایی که این عناوین به اندازه‌ای سخت هستند که مو بر سرتان باقی نخواهند گذاشت. عناوینی همچون Code Vein، The Surge و Cuphead. همه‌ی این عناوین به علاوه‌ی بازی‌های FromSoftware طراحی نسبتاََ بدی ندارند. اما همگی فاقد بخش قابل ملاحظه‌ای راهنمایی و کمک هستند.

برای این‌که موضوع کاملاََ روشن شود، با نگاهی به عناوین Souls-like می‌توان فهمید که همه‌ی آن‌ها بخش tutorial فوق‌العاده سطحی و فقیری دارند. آموزش‌های بسیار ساده‌ای که روی صفحه نمایان می‌شوند و اعمال بدیهی چون دویدن، پریدن، جهیدن و غیره را خاطرنشان می‌کنند.

با این‌که بازی‌های Souls-like خیلی سخاوتمندانه نحوه‌ی بازی را آموزش می‌دهند، ولی به هیچ وجه نحوه‌ی اجرای حرکات و فن‌های پیشرفته را به درستی یاد نمی‌دهند.

البته ممکن است عده‌ای بگویند که این سبک نقطه مقابل عناوینی است که دست بازی‌باز را می‌گیرند و به عنوان یک تازه‌کار نابلد با او رفتار می‌کنند. قطعاً کسی بخش tutorial عناوینی همچون SimCity که تحمل کردنشان صبر ایوب می‌خواهد را نمی‌پسندد. اما این بدان معنا نیست که بازی‌هایی که شما را به عنوان یک شوالیه‌ی رها شده قرار می‌دهند، قابل تحمل هستند. متأسفانه عناوین Souls-like جزو تعریف بالا قرار می‌گیرند. به نوعی از صبر و تحمل شما سوءاستفاده می‌کنند و شما را به آزمون و خطا وا می‌دارند.

بازی‌بازان هنگام تجربه‌ی عناوین Souls-like معمولاً برای پیشبرد بازی یا یادگیری فنون و حرکات پیشرفته ناچاراً به انجمن‌ها و آموزش‌های آنلاین رجوع می‌کنند. حتی برخی اوقات برای درست بازی کردن نیز مجبور هستند به آن منابع خارج از بازی مراجعه کنند. عنوانی که برای پیشبرد آن نیاز باشد به منابع خارجی رجوع کنیم، چه این موضوع خواسته یا ناخواسته باشد حقیقتاً طراحی ضعیف آن را می‌رساند.

نوشتار مرتبط: بازی Elden Ring به مراتب آسان‌تر خواهد بود

یک طراحی بد، به همین سادگی

برای درک موضوع بالا و طراحی بد عناوین Souls-like، نگاهی به Code Vein بیاندازیم که اکثر مکانیک‌های آن مخفی هستند و هیچ آموزشی برای آن‌ها نیست! یعنی یک بازی‌باز می‌بایست زمین و زمان را به هم بدوزد تا حرکت‌های ساده‌ای چون جاخالی دادن و ضدحمله زدن را یاد بگیرد! 2 حرکتی که وظيفه‌ی خود بازی است تا در طول تجربه آن‌ها را آموزش دهد.

طراحی اصولی این است که عناوین Souls-like این شیوه‌ی بد آموزشی را کنار بگذارند. و به جای آن روش صحیح استفاده از ابزارها را به بازی‌باز یاد دهند تا به درستی و به وسیله‌ی آموزش‌های ارائه شده در خود بازی چالش‌ها را فائق آیند. ابزارهای مخفی کاملاً ناکارآمد و اضافه به نظر می‌رسند، وقتی که بازی حتی زحمت آموزش شیوه‌ی استفاده از آن‌ها را به خود نمی‌دهد.

نوشتار مرتبط: نقد و بررسی بازی Sekiro: Shadows Die Twice؛ سایه‌ها 2بار می‌میرند

پیش‌روی؛ یک چالش واقعی

بازی‌های Souls-like تجربه‌ی پاداش دهنده‌ای دارند. شکست دادن یک غولآخر در Demon’s Souls یا Bloodborne حقیقتاً لذت وصف ناشدنی را به بازی‌باز هدیه می‌دهد. اما آیا ارزش این پرسش را دارد که آیا حس پاداش به خاطر فائق آمدن بر یک چالش با مکانیک‌های مبهم بوده است؟ و یا ناشی از حل کردن یک معمای پیچیده؟

به عبارت دیگر عناوین Souls-like که مفتخراََ مکانیک‌های مبهم را ارائه می‌دهند، نبایست با عناوین چالش‌برانگیز پیشین مقایسه شوند.

نظر شما در خصوص عناوین Souls-like چیست؟