(ترجمه شده توسط دکتر بهزاد کریمی)
بازی Resident Evil 4 برای نخستین بار در سال 2005 برای کنسول گیم کیوب منتشر شد. اگرچه این بازی برخی از عناصر ژانر ترس-بقا را در خود نداشت، اما با این وجود به بازیبازان یک تجربهی اکشن ماجراجویانه و فوقالعاده را میداد. تجربهای که باعث انقلاب در ژانر تیراندازی سوم شخص شد. و راه را برای عناوین بی شمار دیگری در این سبک هموار ساخت. رزیدنت ایول 4 از زمان انتشار در سال 2005 تا به امروز بر روی 12 پلتفرم منتشر شده است. انتشاری که موفق هم بوده است. دلیل این موفقیت هم این است که داستان و گیمپلی بازی همچنان فوقالعاده هستند.
فرانچایز رزیدنت ایول محبوبیت خود را به واسطهی گیمپلی ترس-بقا تثبیت کرد. فرمولی که بازسازی رزیدنت ایول 2 توانست بی عیب و نقص بودن آن را اثبات کند. با این وجود بازی رزیدنت ایول 4 با پرداخت به ستپیسهای بزرگتر، اکشن بیشتر و دشمنانی بزرگتر از جان (بزرگتر از آن چیزی که میشود در زندگی واقعی دید!) این فرمول را کنار گذاشت. و به جای ماجراجویی در راهرورهای تنگ و تاریک، شما را در میان محیطهایی چون فاضلابها، قبرستانها و قلعه قرار میدهد. رویارویی با دشمان ترسناک بازی هم که به نظر میرسد مستقیم از دل کابوسهای شبانه بیرون میآیند هم، بیشتر از اینکه شبیه به یک فیلم ترسناک مستقل باشد به فیلمهای بلاک باستر هالیوودی شباهت دارد.
اصول رزیدنت ایول
بازی رزیدنت ایول 4 شما را در میان لحظههای پرتنش عناوین گذشته نیز قرار میدهد. مهمات و منابعی که در اختیار شما قرار میدهد و فکر کردن به تصمیمات خود در طول بازی دال بر این موضوع است. رزیدنت ایول 4 همچنان بحث مدیریت آیتمها که از عناصر اساسی ژانر ترس و بقا و سری رزیدنت ایول است را رعایت کرده است. برنامهریزی، هدفگذاری و قرار گرفتن در یک موقعیت درست هم از دیگر عناصر مهم در بازی رزیدنت ایول 4 است.
با این سمت و سوی جدید عنوان رزیدنت ایول 4 توانست ژانر ترس و بقا و به طور کلی صنعت بازی را تغییر دهد. نمای دوربین، صحنههای کلیدزنی (QTE) و دشمنان چالش برانگیز از جمله مواردی هستند که در عناوین پس از این بازی نظیر آنچارتد و آخرین ما قابل مشاهده است. بازیبازان هنوز هم میتوانند از رزیدنت ایول 4 لذت ببرند. زیرا تفاوت آن با برخی از بزرگترین عناوینی که در سال کنونی منتشر میشوند حس نمیشود. هنوز هم پس از 16 سال، ماجراجویی و پیدا کردن آیتمهای جدید در این بازی فوقالعاده و هیجان انگیز است.
درهم تنیدگی
نه تنها گیمپلی رزیدنت ایول 4 که یک عامل مهم در موفقیت بازی بود، بلکه روایت داستان و شخصیتها نیز کمک به سزایی به جاودانه شدن بازی کردند. بازی به شما اجازه نمیدهد که اهمیت مأموریت لیان اسکات کندی را فراموش کنید. و به طرز خارقالعادهای شما را در طول 20 ساعت کمپین بازی بر روی صندلی میخکوب میکند.
دلیل بزرگ این امر هم این است که رزیدنت ایول 4 دارای شخصیتهای متفاوت و در عین حال شخصیتپردازی کامل است. بازیباز میتواند عزم و شجاعت لیان اسکات کندی را در هنگام انجام مأموریت ببیند. یا امید اشلی برای زنده ماندن را دریابد. علاوه بر این بازیباز به راحتی میتواند با شخصیتهای بازی همزاد پنداری کند. و همهی تلاش خود را میکند تا آنها را از این وضعیت وحشتناک نجات بدهد.
برگ برندهی رزیدنت ایول
با این وجود آنچه که واقعاٌ رزیدنت ایول 4 را به چنین چیزی تبدیل کرد باسهای آن بودند. بیتورس مندز، رامون سالازار یا جک کراوزر هر کدام علاوه بر اینکه متفاوت بودند، یک مبارزهی کاملاً منحصر به فرد را ارائه میدادند. مبارزهای که هر لحظه ممکن بود در آن بمیرید. شکست دادن هریک از آنها یک احساس موفقیتی به بازیباز میداد که در بازیهای چون سکیرو نیز قابل لمس است.
مهم نیست چند سال گذشته باشد و چند بار آن را بازی کردهاید. همیشه مایل هستید تا به سراغ این بازی بروید. محتوای به یادماندنی بازی منجر به چیزی شده است که در هر لحظه نظرتان را جلب میکند. و انجام دادن آن همچنان به اندازه ی 16 سال پیش جذاب است.
در یک عنوان بزرگ (عنوان AAA) ما فقط عوامل سطحی و بدون عمق کافی را تجربه می کنیم. اما عنوان RE4 بدون شک سعی میکند تا همانند یک عنوان کلاسیک عمق کافی را در نظر بگیرد. و از این بابت در گذر زمان هم ارزش خودش را حفظ میکند.
نظر شما چیست؟
مطالب پیشنهادی: