نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Odyssey؛ در مسیر موفقیت

(به قلم حسن نصرالهی)

Assassin’s Creed این عنوان نام آشنای دنیای بازی، نیازی به مقدمه چینی ندارد. این سری محبوب سال‌هاست با فرمولی امتحان پس داده، به موفقیت می‌رسد و خالقان هرگز مجموعه را از سنت‌های خود دور نکرده‌اند. دوره‌های تاریخی متفاوت و شبیه سازی مناسب رویدادها در هر یک از عناوین این فرانچایز، باعث شده بازی‌بازها صرفاً به این نکته توجه کنند که قرار است عنوان بعدی در چه دوره‌ای از تاریخ پذیرای آن‌ها باشد.

طبیعتاً یوبیسافت نیز نیازی به تغییراتی اساسی نمی‌دید و بازی با تکیه بر استانداردهای خویش و با کمترین تغییرات ممکن، هر سال عرضه می‌شد. و طرفداران نیز مسلماً از آن لذت می‌بردند. با چنین رویکردی ایجاد تغییرات اساسی در یک فرانچایز جا افتاده و البته پول‌ساز که هر سال موفقیت‌های خوبی نیز کسب می‌کند یک ریسک بزرگ به حساب می‌آمد. اما یوبیسافت این ریسک را پذیرفته و این بار به جای آنکه در مسیری تکراری قدم بردارد، با تغییراتی ساختاری Assassin’s Creed Odyssey را عرضه کرده و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

شخصاً با اعمال تغییرات، به شرط آن که هویت اثر حفظ شود نه تنها مساله‌ای ندارم بلکه از آن استقبال هم می‌کنم. باید به شهامت و جسارت خالقان آفرین گفت که از استانداردهای همیشگی فاصله گرفته‌اند و بازی را از یک عنوان اکشن ماجراجویی به عنوانی اکشن نقش آفرینی سوق داده‌اند. این تغییر رویکرد، این نکته را ثابت می‌کند که عنوان محبوب یوبیسافت چه پتانسیل‌هایی برای بهره برداری از ژانرهای مختلف دارد و اودیسی بعنوان شروعی دوباره در این سری که ژانری متفاوت نیز دارد هم خیره کننده است و هم بسیار سرگرم کننده.

البته هیچ چیزی در بازی احساس اساسینز کرید را از بازی‌باز نمی‌گیرد و مبنای کلی این اثر همان چیزی است که باید باشد. با این تفاوت که تغییر سبک، نحوه‌ی برخورد بازی‌باز را تغییر داده است و قوانین بازی در واقع سفت و سخت‌تر شده‌اند.

به هرحال تغییرات هر زمانی می‌توانند بوجود آیند تا از ورطه‌ی تکرار جلوگیری شود. سری تابناک یوبیسافت نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما این تغییرات هرگز باعث نشده بازی از ریشه‌های‌اش فاصله بگیرد. برخلاف تصورات، تغییر سبک بازی را سرگرم کننده‌تر نیز کرده و این سرگرمی با جنبه‌های دیداری خیره کننده، آن چنان بازی‌باز را در خود غرق می‌کند که ممکن است تا مدت‌ها درگیر بازی شود.

البته در نگاه اول ممکن است این تغییرات به مذاق هر کسی خوش نیاید. اما وقتی در دل بازی سیر کنید و با عظمت بی پایان جهان‌اش روبرو شوید، خیلی زود به ارزش‌های مثال زدنی بازی پی می‌برید. Assassin’s Creed Odyssey ماحصل افکاری متفاوت است. اما همین تفاوت به خلق یکی از بهترین‌های سری منجر شده است. عنوانی که اگر قصه‌ی آن پا به پای دیگر عناصرش حرکت می‌کرد به یک شاهکار تبدیل می‌شد.

هر چند بازی آنقدر سرگرم کننده، چشم نواز و عظیم است که تا مدت‌ها می‌توان درگیر آن بود اما احساس حاصل شده از قصه‌ای درجه یک، به هیچ عنوان در بازی وجود ندارد. هر چند قصه را می‌توان از دو منظر هم بررسی کرد که به آن خواهیم پرداخت.

قصه‌ی بازی 400 سال پیش از وقایع Assassin’s Creed Origins جریان دارد و بازی این بار ما را به یونان باستان می‌برد. نبرد بین سربازان آتن و اسپارتان‌ها در جریان است و بازی‌باز این حق انتخاب را دارد که به هر سمتی متمایل شود. مطابق معمول بازی دو وجه داستانی متفاوت دارد که یکی هم در زمان حال می‌گذرد و شخصیت لیلا حسن (Leyla Hassan) آن را دنبال می‌کند. اما دیگر وقتش رسیده که یوبیسافت از این اجبار خودآگاهی مزمن خلاص شود و دست از این خزعبلات انیموس، آبسترگو و امثال آن بردارد. واقعا نمی‌دانم چه نیازی است که منطق سفر به دل تاریخ برایمان به این شکل ترسیم شود!

داستان حال در این سری جز آنکه ما را از فضای شکل گرفته خارج کند و دست اندازی در سفر بی نظیر تاریخی‌مان باشد هیچ کارکردی ندارد. اما داستان اصلی بازی نیز از دو جنبه قابل بررسی است. اگر بخواهیم قصه‌ی اصلی بازی را به تنهایی ملاک قرار دهیم با داستانی کاملاً متوسط روبروییم که نه آنچنان درگیرمان می‌کند و نه شخصیت پردازی ملموسی دارد.

اما اگر بخواهیم داستانک‌های فرعی را با قصه‌ی اصلی بیامیزیم وضعیت به مراتب بهتر می‌شود. اتفاقاتی جذاب به وقوع می‌پیوندد و با اضافه شدن بعد دیگری از روایات، قصه را به حد قابل قبولی می‌رساند. این رخدادها هم از لحاظ داستانی جذاب هستند و هم از نظر گیم پلی. از طرفی داستان روی دیگری نیز دارد و بسیار هم شخصی دنبال می‌شود.

شخصیت اصلی که از همان اول می‌توانیم بین آلکسیوس (مذکر) و کاساندرا (مونث) یکی را انتخاب کنیم به دنبال خانواده‌اش است. در این هرج و مرج به وجود آمده بین اسپارتان‌ها و آتنی‌ها، فرقه‌ی دیگری تحت نام Kosmos وجود دارد که به طور مخفیانه کشور را اداره می‌کنند. در واقع این فرقه ریشه‌ی تمپلارها در یونان باستان است که نفوذ زیادی هم در مسائل کشوری دارند. رفته رفته از بین بردن اعضای این فرقه به هدف اصلی تبدیل می‌شود و شخصیت تحت کنترلتان به وقایع پی می‌برد.

یکی از نکات قابل توجه داستان، نحوه‌ی پیش برد آن است که به تصمیمات بازی‌باز بستگی دارد. تصمیماتی که در بازی گرفته می‌شود بازی‌باز را به پایان‌های مختلفی سوق می‌دهد که این خودش می‌تواند بهانه‌ای برای تکرار مجدد این اثر باشد. در کل می‌توانیم قصه‌ی Assassin’s Creed Odyssey را بهانه‌ای برای ساعت‌ها گیم پلی قلمداد کنیم.

هر چند قصه انگیزه‌ای نسبی برای پیشروی می‌دهد اما احساس خاصی برای بسط و ربط رخدادها بوجود نمی‌آورد. مگر آنکه در دل یک ماجراجویی عظیم مشتاق انجام دادن ماموریت‌های جانبی باشید (ماموریت‌هایی که گاه بر ماموریت‌های داستانی نیز اثر گذار هستند) که نه تنها قصه‌شان ارزش دیدن و شنیدن دارد بلکه به دلیل کسب XP، برای پیشروی ساده‌تر در بازی نیز مورد نیاز هستند.

با تمام این توضیحات، قصه‌ی بازی را می‌توانیم در سطحی قابل قبول قرار دهیم که هر چند نکته‌ی خاصی ندارد اما به هرحال در مقیاس کلی می‌تواند بهانه‌ای مناسب برای یکی از ماجراجویانه‌ترین و سرگرم کننده‌ترین آثار این نسل باشد.

بازی Assassin’s Creed Odyssey در بخش گیم پلی سنگ تمام می‌گذارد و ساعت‌ها ماجراجویی، اکتشاف و مبارزاتی لذت‌بخش را به ارمغان می‌آورد. جهان بازی آنقدر عظیم است و آنقدر فعالیت و اکتشاف در آن وجود دارد که در نگاه اول از روبرو شدن با آن هراس داشتم!

همان طور که عرض کردیم ژانر بازی به اکشن نقش آفرینی تغییر پیدا کرده و این نکته شیوه‌ی پیشروی در بازی را به کلی متفاوت کرده است. هر ماموریتی که می‌خواهید انجام دهید و هر محیطی را که می‌خواهید کشف و فتح کنید باید به سطح (Level) مورد نظر توجه داشته باشید. ماموریت‌ها و محیط‌ها سطح بندی شده‌اند و برای رسیدن به سطح گفته شده باید ماموریت‌ها و فعالیت‌های جانبی را انجام دهید.

ماموریت‌های جانبی کیفیت رضایت بخشی دارند و با قصه‌های جذابی نیز همراه می‌شوند. ماموریت‌های جانبی آنقدر فراوان هستند که تا مدت زیادی می‌توان بی توجه به سیر داستانی مشغول آن‌ها بود.

برای Level Up شدن فعالیت‌های بسیار لذت بخشی وجود دارد که در گوشه گوشه‌ی جهان بازی پذیرای اکتشاف شما هستند. در همین راستا، لیست کارهایی که در بازی می‌توانید انجام دهید بسیار زیاد است؛ کشف غارها، معابد و فتح آن‌ها. کشتن حیوانات Alpha، کشف ناشناخته‌های اقیانوسی تکان دهنده و نبردهای چالشی، نفس‌گیر و به یاد ماندنی با حیوانات افسانه‌ای و خیلی از موارد دیگری که در بازی وجود دارند و خالق ساعت‌ها سرگرمی ناب و ماجراجویی جذاب می‌شوند.

با هر بار Level Up شدن می‌توانید به درخت توانایی‌ها سرک بکشید و یکی از شاخه‌های آن را ارتقاء دهید. توانایی‌ها ارتقاء مخفی کاری، آزاد کردن فنون جدید، افزایش قابلیت‌های تیروکمان و خیلی از موارد دیگر را شامل می‌شوند که هم لذت‌بخش هستند و هم برای پیشروی در بازی کاملاً ضروری‌اند.

به طور کلی کارهای بسیار زیادی برای انجام دادن وجود دارد. شاید با پیشرفت در بازی حس تکرار حاصل از فعالیت‌ها وجود داشته باشد اما در Assassin’s Creed Odyssey کمیت چالشی برای کیفیت می‌شود و توازن را برقرار می‌کند. البته به لطف روش سندباکس گونه‌ی بازی می‌توان ماموریت‌ها و فعالیت‌ها را به طرق مختلف طی کرد تا احساس حاصل شده از تکرار تداوم نیابد.

اما در نهایت گنجاندن این همه فعالیت و اکتشاف در دل یک طبیعت چشم نواز، لذت بسیار زیادی به همراه می‌آورد. طوری که به شخصه به جای جای این طبیعت خیره کننده سرک کشیدم و از یک ماجراجویی ناب بسیار هم لذت بردم!

از طرفی بازی مبارزات بسیار گسترده‌ای را تدارک دیده است و بخش‌های مرتبط با آن نیز عالی از کار درآمده‌اند. سیستم مبارزات را می‌توانیم به سادگی بهترین در سری بنامیم که انعطاف قابل توجهی نیز دارد. سلاح‌ها در بازی کلاس بندی شده‌اند. انواع سلاح‌های سبک و سنگین در خدمت شخصیت اصلی هستند و کار کردن با تمامی سلاح‌ها لذت بخش و هیجان انگیز است.

در واقع از خوبی‌های سیستم مبارزات بازی همین تنوع در بخش سلاح‌هاست و فارغ از علاقه‌ای که ممکن است به نوع خاصی از سلاح‌ها داشته باشید، کار کردن با تمامی آن‌ها از نکات مثبت بازی به شمار می‌رود و جذابیت زیادی نیز دارد. می‌توانید روی تیروکمان هم حساب ویژه‌ای باز کنید.

بازی تیرهای مختلفی را برای مقابله با دشمنان و حیوانات در اختیارتان می‌گذارد که به مرور در دسترس واقع می‌شوند. از تیرهای معمولی گرفته تا نوع آتشین، سمی و انواع دیگر آن که حسابی می‌توانند در شرایط مختلف چاره ساز باشند و باعث تنوع هر چه بیشتر گیم پلی هم بشوند.

همان طور که گفته شد Assassin’s Creed Odyssey را می‌توان به طرق مختلف طی کرد اما نه به روال همیشگی! سیستم نقش آفرینی بازی باعث شده که مخفی کاری کارایی گذشته را نداشته باشد چون خیلی وقت‌ها دشمنان با این روش از پا در نمی‌آیند! حتی اگر سطح‌تان با آن‌ها همسان باشد. البته با ارتقاء توانایی‌های مرتبط، می‌توان این مشکل را تا حدود زیادی برطرف کرد.

در واقع این‌گونه می‌توان گفت که جنبه‌های مخفی کاری بازی از دل ارتقاء توانایی‌ها کارآمد می‌شوند تا Level همسان! که این خود ممکن است نکته‌ای غیر معمول باشد.

به هر روی بازی در بخش گیم پلی به اندازه‌ی کافی پر ماجرا و سرگرم کننده است و بخش‌های زیادی را شامل می‌شود. هر آن چیزی که در بازی وجود دارد تجربه‌ای خوش آیند است. همه چیز محیا شده تا بازی‌باز مدت زیادی در بازی باقی بماند، اکتشاف کند، به ماجراجویی بپردازد و در دل اقیانوسی زیبا و تماشایی، با کشتی خود به نقاط دور سفر کند.

سرگرمی‌ها و شگفتی‌های Assassin’s Creed Odyssey با سفرهای دریایی به اوج خود می‌رسند. کشتی شما آماده‌ی درگیری‌هایی عظیم است تا به غارت منابع دشمنان ختم شود. البته نباید توقع داشت این بخش عمق شاهکاری چون Black Flag را داشته باشد.

با این حال صرف وجودش نه تنها بسیار سرگرم کننده است بلکه پر از زیبایی‌های چشم گیر بصری است. ضمن آنکه قابلیت ارتقاء قسمت‌های مختلف کشتی و شخصی سازی آن نیز در دسترس است. از بادبان گرفته تا بدنه‌ی کشتی و حتی خدمه‌‌ی آن همگی قابل تغییر و شخصی سازی هستند. در مجموع “اساسینز کرید اودیسی” در بحث شخصی سازی عنوانی تکامل یافته است.

هر چقدر در بازی پیشرفت کنید اشتیاقتان برای تکامل آن بیشتر می‌شود. تازه وقتی Level شخصیت‌تان از 50 گذشت توانایی‌های دیگری برای ارتقاء Unlock می‌شوند که رسیدگی به آن‌ها خود دنیای دیگری است. همچنین با پی گیری ماموریت‌ها به دروازه‌های آتلانتیس هم برخورد می‌کنید که شرط باز کردن این دروازه‌ها، کشتن چهار غولآخر افسانه‌ای قدرتمند است که در سراسر نقشه پنهان شده‌اند. موجوداتی که احتمالاٌ آن‌ها را با شمایلی متفاوت در God of War هم دیده‌اید!

برای مبارزه با غولآخرهای نامبرده که هر کدامشان پیش زمینه‌ی داستانی خاصی هم دارند، باید ماموریت‌های مناطق مورد نظر را انجام داد تا بلکه بتوان به حضورشان شرفیاب شد! مبارزه با این غولآخرها جزو حماسی‌ترین و زیباترین لحظه‌هایی است که من تا به حال در یک بازی تجربه کرده‌ام و انصافاً جذابیت‌های زیادی را به این اثر تزریق می‌کند.

Assassin’s Creed Odyssey از این دست مبارزات حماسی و نفس‌گیر کم ندارد. اگر مبارزات به یاد ماندنی با حیوانات افسانه‌ای و این چهار غولآخر غول پیکر سیرابتان نمی‌کند، مبارزه با اعضای فرقه‌ی Cultists و مزدوران، تا مدت‌ها شما را درگیر چالش‌های مبارزات می‌کند. اودیسی را ساخته‌اند که از گیم پلی مفرح و جذاب‌اش حسابی لذت ببرید و به راستی نیز چنین است.

بازی نه تنها تجربه‌ای بسیار سرگرم کننده است بلکه در مواقعی حتی می‌تواند اعتیادآور باشد! جمع کردن غنایم و تلاش برای به دست آوردن تجهیزات بهتر، طمعی تمام نشدنی است! بازی همواره تجهیزات بهتر را رونمایی می‌کند تا شوق کافی برای ارتقاء سطح شخصیت وجود داشته باشد. به هر حال عوامل به کار رفته در گیم پلی به مجموعه‌ای عظیم از فعالیت‌ها و ماموریت‌های مختلف منجر شده که ساعت‌ها سرگرمی ناب را رقم می‌زند. ضمن آنکه ایکاروس حسابی در کشف منابع و پیدا کردن اهداف کمک حالتان خواهد بود. لذا مشکلی برای ماجراجویی وجود نخواهد داشت.

به غیر از نکات گفته شده، می‌توانیم به شیوه‌ی جابه‌جایی و سکوبازی هم اشاره‌ای داشته باشیم. در بخش سکوبازی همه چیز به خوبی و روانی گذشته است و محدودیت‌ها نیز به حداقل رسیده‌اند تا مشکلی در سیر ماجراجویی‌مان پیش نیاید. اما شیوه‌ی جابه‌جایی یا طی مسیر بازی ممکن است کمی نامعقول باشد.

البته بازی‌باز آزاد است به هر شکلی که می‌خواهد به هدف‌اش برسد اما همین “به هر شکل” کمی بازی را از اصولی که لازم بوده دور کرده است. برای همین وقتی می‌خواهید با اسب به سمت هدفی بروید به دلیل آنکه مسیر مشخصی برای آن در نظر گرفته نشده، ممکن است با لحظه‌های عجیب و غریبی نیز روبرو شوید. این نکته قانون ” آزادی” را با مشکل مواجه می‌کند که هر چند تاثیر خاصی بر کیفیت بسیار خوب گیم پلی ندارد ولی به هرحال نکته‌ای قابل ذکر است.

از طرفی طراحی نقشه نیز کیفیت لازم را ندارد و آیکون‌ها به شکل بد و ناهمگونی با پس زمینه‌ی آن در هم آمیخته شده‌اند. البته این ایرادات کوچک‌تر از آن هستند که بخواهند به کار بسیار خوب خالقان خدشه‌ای وارد کنند. Assassin’s Creed Odyssey بسیار روان و لذت‌بخش است و با تکیه بر گیم پلی، نمایشی بسیار سرگرم کننده را ارائه داده است.

در واقع هر چقدر بخواهیم ایرادات کوچک بازی را بازگو کنیم و باگ‌های آن را یادآور شویم، هرگز نمی‌توانیم این مساله را کتمان کنیم که بازی بیش از 100 ساعت سرگرمی را در یک سیر بصری خیره کننده، برای علاقه‌مندان فراهم کرده است. عنوانی که با جسارت سازندگان با تغییر سبک همراه شده و می‌تواند عنوانی شایسته و قابل تحسین در کارنامه‌ی پربار این سری محبوب باشد.

اودیسی از نظر گرافیکی بسیار زیباست. آنقدر زیبا که محو تماشای آن بودم! هر محیط با معماری منحصر به فرد و طبیعتی شگرف پذیرای ماجراجویی بازی‌باز است. از شهر باشکوه آتن تا جنگل‌های پاییزی و استوایی آنچنان دیدنی‌اند که زیبایی را به انتها رسانده‌اند. نورپردازی عالی می‌باشد، پوشش گیاهی و جزئیات تمامی محیط‌ها نیز به واقع مثال زدنی است. در این طبیعت چشم گیر گونه‌های مختلفی از حیوانات نیز وجود دارند که اگر خوش شانس باشید، می‌توانید اتفاقات فوق العاده‌ای را در میانشان شاهد باشید که زندگی را در بازی به جریان می‌اندازند.

زندگی به راستی که در اثر جریان دارد و NPCهای درون بازی نیز مشغول فعالیت‌های روزمره هستند. اما عنصر شاخص گرافیکی که زیبایی‌های شگفت انگیز بازی را تکمیل می‌کند، آن اقیانوس بی نظیر و باشکوه‌اش است که تاکنون نمونه‌اش را در هیچ عنوان دیگری ندیده‌ام! بارها محو تماشای اقیانوس بازی و موج‌های آن بودم که آرام آرام به سمت ساحل حرکت می‌کردند و موجب خلق صحنه‌هایی خیره کننده می‌شدند.

سفر با کشتی به نقاط دور در آب‌های خروشان، زیبایی‌های بی نظیری را پدید می‌آورد. در همین حین که محو رخدادها هستیم، دسته‌های دلفین از کنار کشتی عبور می‌کنند و پرش نهنگی در دور دست‌ها حسابی به وجدمان می‌آورد. این صحنه‌ها آنقدر جذاب و دیدنی‌اند که تا آخر بازی تازگی خود را از دست نمی‌دهند. اودیسی از هر نظر زیبا، دیدنی و تحسین برانگیز است و بدون شک از حیث فنی و دیداری از زیباترین آثار نسل هشتم به شمار می‌رود.

موسیقی و صداگذاری نیز تجربه‌ای بسیار خوب هستند. صداگذاری مناسب و موسیقی زیبا، این بخش را نیز سربلند از کار درآورده و در کل تجربه‌ای کاملاً رضایت بخش را به ارمغان آورده است.

Assassin’s Creed Odyssey بازی بسیار خوبی است. عنوانی عظیم و سرگرم کننده که تا مدت‌ها می‌تواند بازی‌باز را درگیر کند. زیبایی‌های چشم گیر اثر بازی‌باز را تشویق به ماجراجویی می‌کند و عناصر گیم پلی نیز تجربه‌ای کاملاً مفرح را به ارمغان می‌آورد.

باید همواره تغییرات را بپذیریم و در راستای نوآوری و بهبود مکانیک‌های یک بازی، با خالقان همسو شویم. شخصاً از تجربه‌ی بازی بسیار لذت بردم و بیش از 100 ساعت را در آن گذراندم. بازی فرای هر حسن و ایرادی قابل احترام است و بی شک اثری ارزشمند در این سری محسوب می‌شود. البته مشکلاتی در بازی وجود دارد و باگ‌های داستانی و گیم پلی نیز تا حدودی به تجربه‌ی اثر صدمه می‌زنند. اما در دنیای بازی تا زمانی که عوامل سرگرم کننده درگیرمان کنند، نقص‌ها و ایرادات یک اثر چندان خودنمایی نخواهند کرد و اودیسی به خوبی می‌تواند مصداق بارز این مثال باشد.

امتیاز ساویس‌گیم: 9 از 10

FINAL VERDICT

Assassin’s Creed Odyssey is a great game. A glorious and entertaining title that can engage the gamer for a long time. The striking beauty of the game encourages the gamer to adventure, and the gameplay elements also bring a completely fun experience

We must always accept change and align with the developers in order to innovate and improve the mechanics of a game. Personally, I really enjoyed the game experience and spent more than 100 hours in it. The game is respectable beyond any good and bad and is undoubtedly a valuable work in this series. Of course, there are problems in the game, and the story and gameplay bugs also somewhat damage the experience of the effect. But in video games, as long as the entertaining factors engage us, the flaws and shortcomings of a work do not matter much, and Odyssey can well be a clear example of this

SavisGame Score: 9 out of 10