نقد و بررسی Prince of Persia: The Forgotten Sands؛ شن‌های فراموش شده

(به قلم حسن نصرالهی)

شاهزاده‌ی فارس و آن ماجراهای بی نظیرش، نیازی به مقدمه چینی ندارد. چرا که این مجموعه‌ی محبوب همواره جزئی از خاطرات ناب هر بازی دوستی بوده است. بالاخره یوبیسافت بعد از عرضه‌ی آثار پرهیاهوی اساسینز کرید، سعی کرد این سری خاطره انگیز را زنده نشان دهد. Prince of Persia: The Forgotten Sands آخرین عنوان از این فرانچایز بی نظیر است. البته ما قصد داریم نسخه‌ی PSP آن را بررسی کنیم. چرا که به کلی متفاوت با نسخه‌ی کنسول‌های پرقدرت خانگی است.

یوبیسافت به دلیل محدودیت‌های سخت افزاری PSP، بازی Prince of Persia: The Forgotten Sands را به حال و هوای عناوین کلاسیک این سری سوق داده است. و آن را کاملاً دو بعدی طراحی کرده است. این امر به خودی خود هوشمندانه است اما بازی ایرادات پرشماری دارد. و از طرفی کیفیت بصری آن اصلاً راضی کننده به نظر نمی‌رسد.

هر چند خالقان با طراحی مراحل متفاوت و سکوبازی نسبتاً سرگرم کننده، سعی در خلق اثری قابل قبول داشته‌اند اما نتیجه علیرغم تلاش سازندگان، چیزی بیش از یک اثر متوسط نیست. البته مراحل بازی Prince of Persia: The Forgotten Sands مدام در حال تغییر است. و هر مرحله با دیگری تفاوت دارد. سکو بازی نیز فارغ از ایراداتی چون کنترل و نامشخص بودن سکوها، به نسبت قابل قبول از کار درآمده است.

اما وقتی این اقدامات در یک سیر بصری یکنواخت و نا امید کننده دنبال می‌شود، بازی زودتر از آنچه که نباید حوصله سربر می‌شود. هر چند همانطور که گفته شد به لطف طراحی مراحل متفاوت و سکوبازی‌های به نسبت سرگرم کننده، می توان به سادگی بازی را به پایان رساند. و تا حدودی هم از آن لذت برد.

به لطف ابتکارات و نوآوری‌های خالقان، این بار شاهزاده می‌تواند کنترل یخ و آتش را بر عهده بگیرد. در این راستا مکانیک‌های قابل قبولی برمبنای آ‌ن‌ها در Prince of Persia: The Forgotten Sands شکل گرفته است. این عناصر رفته رفته با یکدیگر ترکیب می‌شوند و مراحل بازی را به خوبی سر و شکل می‌دهند. اما تلفیق این اعمال در بازی کمی گیج کننده است. چون پیاده سازی این اعمال در حین سکو بازی، خصوصاً در مراحل Run محور، بسیار چالش برانگیز و غیر متعارف از کار درآمده است. و چون محدودیت جانی دارید با تمام شدن آن‌ها به آخرین چک پوینت پرتاب می‌شوید. که ممکن است راهی طولانی باشد و با دیدن دوباره‌ی دموهای کوتاه در بازی همراه شود.

اما به هرحال می‌توان از بازی Prince of Persia: The Forgotten Sands لذت برد، با آن مدارا کرد و تا پایان همراه آن شد. لازم به ذکر است که یک سیستم آپگرید کوچک و دم دستی هم در بازی وجود دارد که خط سلامتی و سلاح شاهزاده را شامل می‌شود. توجه به این بخش در بازی تقریباً ضروری است. چرا که تله‌ها و دشمنان همواره سر راهتان خواهند بود. اما راجع به سیستم مبارزات بازی حرف خاصی برای گفتن نیست.

مبارزات ساده هستند و بر مبنای دفاع و ضد حمله طراحی شده‌اند. البته توهم سازندگان، این بخش را تا حدودی خدشه دار کرده است. آن هم با حضور دشمنانی که خط سلامتیشان مدام پر می‌شود. این امر مبارزات بازی را کمی بی رمق می‌کند. به دنبال این بحث، غولاخرهای بازی هم چنگی به دل نمی‌زنند. اما در هر صورت مبارزات بازی آن قدری هستند که بودنشان بهتر از نبودنشان باشد. و هرازگاهی در میان سکو بازی و معماها، این بخش می‌تواند تنوع خوبی را در روند ایجاد کند.

در کل همان طور که گفته شد Prince of Persia: The Forgotten Sands از حیث تنوع مشکل خاصی ندارد. به هر حال برای من که بسیار به این سری علاقه مندم، “شنهای فراموش شده” نا امید کننده است. اما نه به این معنی که از آن لذت نبرده باشم. می توانم بازی را به عاشقان این سری پیشنهاد دهم. با اینکه با اثری کاملاً متوسط روبرو هستیم اما حس ناب شاهزاده‌ی فارسی در اثر زنده است. تا زمانی که این حس وجود داشته باشد بازی قابل پیشنهاد و مورد اعتماد است.

امتیاز ساویس‌گیم: 6 از 10

FINAL VERDICT

In general, as mentioned, Prince of Persia: The Forgotten Sands does not have a particular problem in terms of diversity. Anyway, for me, who is very interested in this series, “Forgotten Sands” is disappointing. But not in the sense that I did not enjoy it. I can recommend the game to the fans of this series. Although we are dealing with a completely mediocre work, but the pure sense of the Persian prince is alive in the work. As long as this feeling exists, the game can be suggested and trusted

SavisGame Score: 6 out of 10