استاد مخفی‌کاری: رتبه‌بندی عناوین مجموعه‌ی Splinter Cell

(ترجمه شده توسط دکتر بهزاد کریمی)

بعد از موفق شدن در دوره‌ی ساخت بازی‌های سکوبازی با قهرمانی دوست داشتنی یعنی “ریمن”، یوبیسافت نیاز داشت تا یک IP جدید بسازد تا در میان بازی‌بازان ماندگار شود. بازی‌های PS2 و Xbox به سوی واقع‌گرایی و بزرگسالانه‌تر شدن می‌رفتند. یوبیسافت نیز بعد از مدت کمی با مجموعه‌های Rainbow Six و Ghost Recon، که عناوینی شوتر با تمرکزی ویژه روی گیم‌پلی تاکتیکال بودند، مسیر خود را پیدا کرد.

گیم‌پلی تاکتیکال این دو عنوان البته زیاد هم با یک دیگر متفاوت نبود و هر دو سری نیز از آثار Tom Clancy الهاماتی گرفته بودند. زمانی که اکثر عناوین شوتر هیچ‌گونه داستانی نداشتند، یوبی‌سافت از رمان‌ نویس آمریکایی استفاده کرد تا بازی‌هایش را با روایاتی جذاب عرضه کند. موفقیت بازی‌های داستان محور یوبیسافت باعث شد تا یک مجموعه‌ی جدید و ماندگار در ذهن طرفداران مخفی‌کاری ساخته شود. نتیجه‌ی این جاه‌طلبی‌ها سری “Tom Clancy’s Splinter Cell” بود. یک مجموعه‌ی مخفی‌کاری حول محور پروتاگونیست محبوب مجموعه یعنی Sam Fisher.

 Tom Clancy’s Splinter Cell: Essentials (58)

عنوانی که با اختلاف قابل توجهی نسبت به دیگر نسخه‌های Splinter Cell در آخر فهرست ما قرار دارد چیزی نیست جز Tom Clancy’s Splinter Cell: Essentials. این عنوان سری را به کنسول دوست داشتنی “PSP” برد و همانطور که از نامش مشخص است، به گونه‌ای گلچینی از بهترین‌های این فرنچایز بود.

بازی تعدادی از بهترین مراحل سه گانه اصلی Splinter Cell را بازسازی می‌کرد و چند مرحله جدید نیز اضافه شده بودند. ممکن است در نگاه اول بازی به شکل یک پکیج مناسب و کامل برای کسانی که می‌خواهند اطلاعات بیشتری راجع به سری داشته باشند به نظر برسد، اما در نهایت Essentials مملو از مشکلات بود. در کنار حالت چندنفره بازی که به نظر می‌آمد هیچ فکر خاصی به حال آن نشده و به شکل ناگهانی به بازی اضافه شده است، Essentials از بارگذاری‌های طولانی، مراحل بسیار تاریک و دوربینی که بازی را عملاً غیرقابل بازی می‌کرد رنج می‌برد.

 Tom Clancy’s Splinter Cell: Blacklist (84)

با رسیدن به آخرین نسخه‌ی سری، یک جهش عظیم در امتیاز متاکریتیک در لیست را مشاهده می‌کنیم. Blacklist در انتهای عمر PS3 و Xbox 360 منتشر شد و این موضوع باعث شده بود که بازی در زیر رادار منتقدان باشد.

با وجود عرضه در سال‌های آخر عمر کنسول‌های نسل هفتم، عمده انتقادات به بازی به این دلیل بود که بازی قدیمی به نظر می‌رسید! منتقدان از بازی به دلیل جلوه‌های بصری ساده و بدون خلاقیت آن و البته بخش داستانی کوتاه بازی که تنها ۱۰ ساعت بود، امتیاز کم کردند. البته مورد آخر در سری مرسوم بود، اما در آن زمان در میان عناوین AAA میزان محتوای بازی کم به نظر می‌رسید. هرچند Blacklist خوبی‌های خود را نیز داشت. خصوصاً در سه ویژگی همیشگی و مهم سری Splinter Cell: مخفی‌کاری، مبارزات و روایت داستان.

 Tom Clancy’s Splinter Cell: Conviction (85)

عنوان Tom Clancy’s Splinter Cell: Conviction، با دوری از مخفی‌کاری و تمرکز بیشتر روی گیم‌پلی تاکتیکال، سری را به دو قسمت تقسیم کرد. درست همانند Blacklist این نسخه نیز مشکلاتی داشت که باعث شد هیچ‌گاه به حد و اندازه‌ای که نسخه‌های پیشین رسیده بودند، نرسد. در کنار داشتن یک بخش داستانی کوتاه درست مانند Blacklist، قابلیت بازجویی که به بازی اضافه شده بود نتوانست قابلیت جالب توجهی باشد.

با این حال برای آن‌هایی که از روند پیش گرفته شده در سری خوشحال بودند اما چیزهای خوب زیادی وجود داشت. مکانیک‌های مختلفی در زمینه مبارزات اضافه شده بود که یکی از آن‌ها سیستم Mark & Execute بود. این سیستم دقیقاً کاری را می‌کند که برای آن نام‌گذاری شده است. مکانیک ذکر شده به بازیکنان اجازه می‌دهد تا یک دشمن را مشخص کنند و سپس بهترین راه برای کشتن آن‌ها به شکل مخفیانه را انتخاب نمایند. همچنین Conviction توسط طرفداران و منتقدین به دلیل داستان شخصی‌اش که مربوط به ماجرای مرگ دختر سم بود، مورد تحسین واقع شد.

 Tom Clancy’s Splinter Cell: Double Agent (89)

لازم به ذکر است که بگویم در این فهرست، عناوین را بر اساس بیشترین امتیاز آن‌ها در متاکریتیک مرتب کرده‌ایم. عنوان Double Agent روی کنسول‌های Nintendo Wii و GameCube امتیازات ۶۱ و ۶۴ را کسب کرده بود. اما عناوین منتشر شده روی آن کنسول‌ها داستان و مراحلی کاملاً متفاوت با نسخه‌ی Xbox 360, PS3 و PC داشتند.

این نسخه از بازی به خاطر داستان اخلاق‌محور و همچنین داشتن چند پایان مختلف که برای سال ۲۰۰۶ چیزی نایاب بود، مورد توجه قرار گرفت. یوبیسافت در پایان سال ۲۰۰۶، جوایز مختلفی همچون Best Action Game of the Year از طرف IGN و “Xbox Game of the Year” از Gamespy‌ برای Double Agent‌ دریافت کرد.

Tom Clancy’s Splinter Cell (93)

عنوانی که همه چیز را آغاز کرد! عنوان Tom Clancy’s Splinter Cell در سال ۲۰۰۲ منتشر شد و گیم‌ پلی مخفی‌کارانه‌ی خود را که با نوآوری‌هایی فراوان همراه بود، به همگان معرفی کرد. این بازی در زمانی که بازار در دست شوتر‌های الهام گرفته از DOOM بود، خودش را در مرکز توجهات قرار داد. در کنار گیم‌ پلی مخفی‌کاری منحصر به فرد، Splinter Cell برای روایت سینمایی اش نیز مورد توجه قرار گرفته بود.

در نهایت جایزه Excellence in Writing در Game Developer Choice Awards به این بازی داده شد. جوایز دیگری که بازی دریافت کرد نیز شامل E3’s Best Action-Adventure Game و IGN’s Xbox Game of the Year می‌شود.

 Tom Clancy’s Splinter Cell : Pandora Tomorrow (93)

نسخه‌ی دوم سری یعنی Pandora Tomorrow نه تنها امتیاز یکسانی با نسخه‌ی اول سری Splinter Cell دارد، بلکه حتی User Score این دو عنوان نیز در این سایت برابر است! یوبیسافت برای این نسخه از بازی تصمیم گرفت تا از راه حل «اگر مشکلی ندارد، به آن دست نزن» استفاده کند و تغییرات بسیار کوچکی در گیم‌ پلی بازی ایجاد کرد. البته لازم به ذکر است که در این نسخه بخش چندنفره به بازی اضافه شد، چیزی که در نسخه‌های بعدی سری ماندگار شد.

Tom Clancy’s Splinter Cell: Chaos Theory (94)

عنوانی که سه گانه‌ی اصلی را به حد اعلا رساند. Chaos Theory مکانیک‌های مبتنی بر نور و سایه در دو نسخه‌ی قبلی را با بهتر شدن عناصر صوتی و فیزیک جدید به کمال رساند. امتیاز فوق‌العاده‌ی بازی در وب سایت متاکریتیک یعنی ۹۴ آن را در کنار عناوین بزرگی در این صنعت مانند Mass Effect 2, Skyrim, Halo 3, Super Mario 64 و Grim Fandango قرار می‌دهد.