بررسی بازی Rough Justice: ’84؛ «عدالت خشن: ۸۴» تجربه‌ای عجیب و غریب است. فضاسازی دهه ۸۰ میلادی و داستانی که گاهی اوقات مضحک می‌شود، جذاب هستند؛ اما گیم‌پلی بازی فراز و نشیب زیادی دارد، از بخش‌های اعتیادآور تا باگ‌ها و ابهامات آزاردهنده.
داستان بازی در دهه ۸۰ جریان دارد. جیم بايلور، یک «پلیس فوق‌قهرمان» که به ناحق زندانی شده بود، تبرئه شده و به جامعه بازمی‌گردد. حالا جرم و جنایت به بالاترین حد خود رسیده و دولت به سازمان‌های خصوصی مجری قانون، قدرتی بی‌سابقه داده است.
جیم به آژانس دوستش می‌پیوندد و خیلی زود درگیر توطئه‌ای بزرگ‌تر از آنچه به نظر می‌رسد، می‌شود. این توطئه شامل گروه‌های موتورسوار خلافکار، سیاستمداران فاسد و حتی نفوذ نازی‌ها در شهر است. جیم و همکارانش باید با استخدام افراد متخصص فراوانی، پرده از فسادی بردارند که شهرشان را فراگرفته است؛ فسادی که به دستگیری اشتباه جیم سال‌ها پیش هم مرتبط است.
احتمالا قوی‌ترین بخش بازی، داستان آن است. روایت با صداگذاری کامل و ترکیبی از تصاویر ثابت و پویا، به شکلی رضایت‌بخش پیش می‌رود، حتی زمانی که گیم‌پلی بازی آزاردهنده می‌شود. با این حال، گیم‌پلی هسته‌ی اصلی این تجربه است و در مجموع، آن‌طور که باید و شاید، راضی‌کننده نیست.
در بخش اصلی بازی، شما گروهی از افراد متخصص را استخدام می‌کنید و مأموریت‌هایی را از افراد مختلف می‌پذیرید. این کار در مقر اصلی‌تان انجام می‌شود و سپس هر مأموریت روی نقشه‌ای به سبک بازی‌های رومیزی انتخاب می‌شود و شما باید برای تکمیل آن، نیروهایی را به هر کار اختصاص دهید.
با انبوه مأموریت‌های مختلف و پیشروی در داستان، Rough Justice: ’84 می‌تواند بسیار گیج‌کننده شود، به‌خصوص زمانی که صفحه‌ی نقشه پر از پرونده‌های مختلف می‌شود. این موضوع با مکث خودکار بازی بعد از هر انتخاب، تشدید هم می‌شود.
زمان در بازی می‌گذرد و وقتی نیروها به محل مورد نظر سفر می‌کنند، تمرکز کردن روی ارتقای یک نیرو یا انتخاب خرید از یک فروشنده، گیج‌کننده می‌شود. دلیلش این است که اگر مکث فعال نشود، ممکن است مأموریت‌ها به دلیل انتخاب نکردن سریع یک اقدام، با شکست مواجه شوند.
در اصل، زمانی که یک نیرو به محل تعیین‌شده می‌رسد، شما باید با فشار دادن یک دکمه، او را فعال کنید. با این کار گزینه‌ای برای پیشروی یا شروع یک مینی‌گیم به شما داده می‌شود. انتخاب‌ها بر اساس مهارت‌های نیرو در ویژگی‌های خاص انجام می‌شوند و مینی‌گیم‌ها هم شامل انواع پازل‌ها یا بازی‌های حافظه هستند.
اینجا جایی است که Rough Justice: ’84 دچار مشکل می‌شود. در حالی که حال و هوای دهه ۸۰، داستان و شخصیت‌های بازی جالب هستند، اما مهارت‌های مبتنی بر تاس و مینی‌بازی‌ها به دلیل اشتباهات اولیه‌ی طراحی، با نقص اجرا می‌شوند.
اولین مشکل این است که هیچ راهی برای بررسی مهارت‌های مورد نیاز یک مأموریت قبل از پذیرفتن آن وجود ندارد. بارها پیش آمده که مجبور شده‌ام به‌صورت خودکار مأموریتی را با شکست مواجه کنم، چون نیرویی که فرستاده بودم، آمار پایینی در مهارت‌های مورد نیاز داشت و انجام موفقیت‌آمیز سه بار پرتاب تاس، غیرممکن بود.
بله، درست خواندید، تاس! وقتی به یک چالش مهارتی برخورد می‌کنید، یا به تعداد مشخصی موفقیت (مثلا ۴ تا ۶ روی یک تاس ۶ وجهی) نیاز دارید یا به دنباله‌ی خاصی از اعداد هستید. شما تاس می‌ریزید و آن‌ها را برای اقدام مورد نظر اختصاص می‌دهید. امکان خرید تاس اضافی با امتیاز یا آیتم هم وجود دارد.
مشکلات جزئی مثل ندانستن مهارت‌های مورد نیاز و نبود سیستم خودکار برای تخصیص برنده‌ی تاس‌ها، باعث می‌شود هر بار پرتاب، از چیزی که باید باشد، دست و پاگیرتر شود. در اصل، این سیستم در ذات خود سرگرم‌کننده است، اما انتخاب‌های عجیب طراحی باعث می‌شود گاهی اوقات آزاردهنده شود.
مینی‌گیم‌ها در ابتدا جالب به نظر می‌رسند، اما سختی آن‌ها از بسیار ساده تا عذاب‌آور متغیر است و هیچ راهی برای فهمیدن نوع مینی‌بازی‌ای که در حین انجام مأموریت با آن روبرو می‌شوید، وجود ندارد. این موضوع باعث می‌شود پذیرفتن بعضی از مأموریت‌ها آزاردهنده شود و حتی بعضی از مأموریت‌های داستانی هم به خاطر وجود مینی‌بازی‌ها، بی‌دلیل با شکست مواجه شوند.
تصمیم‌های عجیب دیگری مثل نبود مکث خودکار هنگام ویرایش یک نیرو، نداشتن گزینه‌ی رفتن مستقیم به صفحه‌ی ارتقا در زمان لول‌آپ (بالا رفتن سطح) و اجبار به لِوِل آپ دادنِ بعضی از مخاطبین برای پیشروی در داستان، بخشی از لذت Rough Justice: ’84 را از بین می‌برند.
با وجود تمام ایرادهایی که به بازی گرفتم، خودم را در حال بازی کردنِ بیشتر از حد انتظار در هر بار اجرا پیدا کردم. استخدام و اختصاص نیروها به مأموریت‌ها لذت‌بخش است و دیدن نقشه‌ی پر از کارهای تکمیل‌شده، حس خوبی به آدم می‌دهد. این حس خوب به همراه داستانی که در کل سرگرم‌کننده است، باعث می‌شود تا انتهای بازی با آن همراه بمانید، هرچند که بعضی از مکانیک‌های بازی آزاردهنده باشند.
در کل، با کمی صبر و تمرکز روی تجربه‌ی داستانی و شخصیت‌های جالب، می‌توانید از Rough Justice: ’84 لذت ببرید. اما کمی تست‌بازی بیشتر و کنترل کیفیت بهتر، می‌توانست لبه‌های تیز بازی را صاف کند و عدالت واقعی را در حقِ بازی‌ای که پشت این ایرادها پنهان شده، اجرا کند.
امتیاز ساویس‌گیم: 7 از 10
بیشتر بخوانید:
بررسی بازی Electrician Simulator | سیم کشی با طعم سرگرمی
در Devolver Direct 2024 چه گذشت
در Summer Game Fest 2024 چه گذشت
بررسی بازی Byte Lynx | یک RTS منحصر به فرد
بیوگرافی تیم شیفر | افسانه‌نویس دنیای بازی‌ها
Final Verdict
Overall, with a little patience and focus on the story experience and interesting characters, you can enjoy Rough Justice: ’84. But a little more playtesting and better quality control could have smoothed out the game’s sharp edges and done true justice to the game that hides behind these flaws
SavisGame Score: 7 out of 10
