بازی جوخه انتحار لیگ عدالت را بکش Suicide Squad: Kill The Justice League بالأخره منتشر شد و امروز قصد داریم در مورد هر چیزی که ارائه می‌دهد با جزئیات صحبت کنیم. فارغ از نظرات متفاوت و هویت جدیدی که استودیو Rocksteady (توسعه دهنده سری Batman Arkham) کسب کرده، به نظر می‌رسد سطح انتظار برای پروژه جدید این استودیو، آن هم ۸ سال پس از انتشار Arkham Knight، بالا باشد. در ادامه بررسی بازی Suicide Squad: Kill the Justice League را خواهیم داشت، با ما همراه شوید.
بگذارید نظرم را واضح بگوییم، من از بازی‌های سرویس محور متنفر نیستم، اما مخالف روندی هستم که برخی از شرکت‌های بازیسازی دنبال می‌کنند.
داستان بازی حول محور حمله برینیاک به سیاره زمین است؛ و یکی از توانایی‌های او این است که می‌تواند ذهن حریفان را کنترل کند و آن‌ها را به کارهایی وادارد. این دقیقاً همان کاری است که او با لیگ عدالت کرد. گروهی از ابرقهرمانان که از سیاره زمین در برابر خطرات خارجی محافظت می‌کنند و هدف او این است که از آن‌ها برای ایجاد ارتشی از انسان‌های مطیع استفاده نماید تا سیاره زمین را به نسخه جدیدی از سیاره نابود شده خود، «Culu» تبدیل کند.
گروهی از «خطرناک‌ترین جنایتکاران» در یک جوخه نیروهای ویژه مخفی و مخوف جمع شده‌اند که مستقیماً تحت فرماندهی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به رهبری مأمور آماندا والر کار می‌کنند. این گروه شامل ۴ نفر از بدترین جنایتکاران است که برای انجام غیرممکن‌ها گماشته می‌شوند. آژانس امنیتی «آرگاس» با گذاشتن بمب‌هایی در سر آن‌ها که اگر از دستورات والر سرپیچی کنند یا بمیرند منفجر می‌شوند، کنترل این شرورها را ممکن ساخته است. این طرح تقریباً مشابه داستان فیلم‌های جوخه انتحار است که به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۱ اکران شدند، اما با این تفاوت که خطر اصلی این بار لیگ عدالت است که صراحتاً ماجرا را جذاب‌تر می‌کند.
جنبه‌های مثبت داستان شامل روایت سینمایی فوق العاده است که از اشتباهات شوالیه‌های گاتهام عبرت گرفته، می‌شود. روایت این بار عالی است و کات سین‌های سینمایی کیفیت مورد انتظار بازی‌های Rocksteady را دارند. حالات چهره و کیفیت موشن کپچر نیز از جمله مواردی است که مورد توجه زیادی قرار گرفت. نکته‌ای که باعث می‌شود ادعا کنم این نسخه هارلی کوین بهتر از نسخه مارگو رابی است!
بزرگترین مشکل من با بازی گیم پلی است. اگرچه در برخی از لحظات خود لذت بخش است، اما نمی‌توانم به این نکته اشاره نکنم که پایه و اساس آن دارای نقص‌های اساسی و محوری است. متأسفانه خبری از مهارت‌های ویژه و قابلیت‌های جذاب نیست، این یک تیراندازی سوم شخص است که به قدرت سلاح شما بستگی دارد، نه به شخصیتی که کنترل می‌کنید.
همچنین کمبود قابل توجهی در تنوع طراحی و سفارشی سازی سلاح و قابلیت وجود دارد. وقتی تریلرها را دیدم، تصور کردم که ساختار خاصی برای هر شخصیت وجود دارد، به عنوان مثال ددشات یک تک تیرانداز حرفه‌ای است که توانایی‌ها و ابزارهایی برای کمک به او در انجام این کار دارد، در حالی که King Shark خشن‌ترین شخصیت خواهد بود. انتظار داشتم هارلی شخصیتی باشد که بیشتر به حرکات آکروباتیک و بمب‌ها تکیه می‌کند. اما این اتفاق نیافتاد. همه ابزارها ابزارهایی هستند که همه شخصیت‌ها بایکدیگر به اشتراک می‌گذارند. همه آن‌ها تأثیر یکسانی دارند. این ناامید کننده بود، به خصوص که شخصیت‌ها پتانسیل بالایی داشتند که می‌شد بیشتر از آن بهره برد. به عنوان مثال، فیزیک چهار شخصیت به طور قابل توجهی متفاوت است، اما این هیچ تاثیری در گیم پلی بازی ندارد.
اما جنبه مثبت این است که سیستم ناوبری سرگرم کننده است و هر شخصیت یک ابزار Justice League را می‌دزدد تا از آن برای حمل و نقل استفاده کند، به استثنای King Shark که به طور ذاتی توانایی پرش بالایی دارد، شبیه به قابلیت ناوبری در بازی‌های هالک، هالک PS2، یادش بخیر.
مراحل و فعالیت‌های پراکنده در نقشه به مأموریت‌های داستانی و «پشتیبانی» تقسیم می‌شوند که همگی از نظر طراحی مشابه هم هستند. مأموریت‌های وجود دارد که در آن افراد بازداشت شده را جمع آوری می‌کنید و آن‌ها را در وسیله نقلیه‌ای که توسط یکی از شخصیت‌های کمکی هدایت می‌شود قرار می‌دهید تا به آن‌ها کمک کنید فرار کنند. مأموریت‌های دیگری وجود دارند که در آن‌ها باید برای مدتی نقاط خاصی را کنترل کنید و از آن‌ها در برابر دشمنان دفاع کنید و مأموریت‌های نیز وجود دارند که شما را ملزم به از بین بردن دشمنان در مناطق کاملاً مشخص شده می‌کنند.
طراحی شهر به پویایی نبردها کمک می‌کند، زیرا یک طراحی عمودی چند سطحی است و دشمنان همیشه به طور تصادفی در محیط‌ها توزیع می‌شوند و شما را مجبور می‌کنند که دائماً بین سقف‌ها و ساختمان‌ها بپرید و حرکت کنید و این یکی از لذت بخش‌ترین جنبه‌ها در بازی بود. اما کمبود تنوع دشمنان ناامید کننده است، سازندگان هیچ دشمن جدیدی را از ابتدا تا انتها معرفی نمی‌کنند به جز یک نوع که دارای توانایی فلش هستند، اما به همان روش قدیمی با آن‌ها مواجه می‌شوید.
در کل 4 تیپ دشمن در بازی وجود دارند که شما را مجبور به تغییر نحوه مبارزه یا برخورد با آن‌ها نمی‌کنند و همه آن‌ها از نظر سبک حرکتی و هوش مصنوعی بسیار شبیه به هم هستند و به هیچ وجه سعی نمی‌کنند شما را غافلگیر کنند و هنگامی که بازی سعی می‌کند سطح دشواری بالایی را ارائه دهد، صرفاً تعداد زیادی از آن‌ها را روی سرتان هوار می‌کند یا باعث می‌شود که نوار سلامتی به‌طور غیرطبیعی افزایش یابد و هر دشمن تعداد زیادی شلیک دریافت کند تا از بین برود. این حربه در بازی‌های لایو سرویس یا به اصطلاح سرویس محور رایج است، اما وجود آن در اینجا، در کنار سایر نقص‌های جدی‌تر، آن را غیرقابل تحمل می‌کند.
من نمی‌توانم منکر جهت گیری هنری زیبا در طراحی شهر متروپلیس شوم که در طراحی ساختمان‌ها و اماکن عمومی شبیه به مجموعه اصلی کارتون سوپرمن بر سبک معماری زیبایی تکیه دارد و این در طراحی ساختمان‌های بزرگ مانند مقر LexCorp، ساختمان لیگ عدالت و اشکال تابلوهای مغازه‌ها و سالن‌های سینما نمود پیدا می‌کند، سینمایی که در شب با نورهای نئون می‌درخشد و همچنین تبلیغاتی که به سبک هنری ترسناک و سورئال نقاشی شده‌اند و مرا تا حدودی به یاد بازی‌های Fallout انداختند.
در مجموع، من فکر می‌کنم که Suicide Squad: Kill The Justice League، در عین حال که دنیایی زیبا را از نظر بصری ارائه می‌کند، یک عقبگرد از آخرین بازی این استودیو است که ۸ سال پیش منتشر شد، بله می‌دانم که ممکن است برای برخی ناامیدکننده باشد. دنیای متروپلیس زیباست، اما فاقد سرزندگی و احساس دنیایی است که زمانی در آن زندگی جریان داشته. وقتی قابلیت‌های سخت‌افزار فنی کنونی اجازه می‌دهد بازی جزئیات بیشتری را ارائه دهد، این کاستی‌ها و کمبود جمعيت قابل درک نیست. در بازی‌های قبلی Rocksteady به دلیل محدودیت‌های نسل قبل این را پذیرفتیم، اما در اینجا روی تجربه تأثیر می‌گذارد، زیرا با وجود زیبایی دنیا، انگیزه‌ای برای کاوش یا سرگردانی در آن وجود ندارد.
کات سین‌های سینمایی، صداگذاری و حالات چهره به ارائه یک تجربه روایی قوی کمک کرده‌اند و از جمله جنبه‌هایی هستند که استودیو به وعده‌های خود عمل می‌کند.
شخصاً از تنها بازی کردن بیشتر لذت بردم، اگرچه بازی اجازه بازی با ۳ نفر از دوستان را می‌دهد، اما می‌خواستم از داستان و دیالوگ‌ها لذت ببرم و بتوانم بدون گفتگوهای جانبی با دوستان روی روایت تمرکز کنم و همچنین می‌خواستم بین شخصیت‌ها جابجا شوم که در طول بازی گروهی امکان‌پذیر نیست. در بازی تیمی شما فقط در ابتدای امر می‌توانید بین شخصیت‌ها جابجا شوید و سپس باید تجربه را با همان شخصیت کامل کنید. ورود و خروج به صورت چند نفره و طراحی منو خوب بود، اما در طول بازی گروهی، با وجود اتصال قوی به اینترنت، با چندین مشکل ارتباطی مواجه شدیم که تجربه را بسیار تحت تأثیر قرار داد.
این بازی علاوه بر حفظ تجهیزات و امتیازاتی که به دست آورده‌اید، توانایی حفظ پیشرفت را برای همه شرکت کنندگان در بازی چند نفره، نه فقط میزبان، ارائه می‌دهد. ما بازی را روی PS5 امتحان کردیم و در بیشتر مواقع عملکرد فنی خوبی داشتیم، با این تفاوت که در برخی صحنه‌های مملو از جلوه‌های بصری، متوجه پدیده Screen Tearing و افت فریم شدیم که به وضوح بر تجربه تأثیر گذاشت، شدیم. با جستجو در وب سایت بازی، Suicide Squad: Kill the Justice League از وضوح ۱۸۰۰ پویا با نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه پشتیبانی می‌کند. در کل من احساس می‌کنم که بازی در اکثر مواقع فریم ریت خود را حفظ کرد و شخصاً با مشکلات چندانی مواجه نشدم.
در پایان تجربه‌ام با Suicide Squad: Kill the Justice League، احساس کردم آنچه که بیش از ۳۰ ساعت تجربه کرده‌ام، قطعاً پروژه‌ای نیست که استودیو ۷ سال برای توسعه آن صرف کرده باشد. همانطور که در اخبار قبلی تأیید شد، بازی جوخه انتحار چندین بار ریبوت شده و سازندگان پروژه‌هایی را نیمه کاره لغو کرده‌اند. با این حال، عدم تجربه استودیو در این نوع بازی‌ها بهانه‌ای برای آنچه که اکنون پیش روی خود می‌بینیم نیست، زیرا حتی جنبه‌های داستانی، جهان‌سازی، شخصیت‌ها و روایت نیز از جمله جنبه‌هایی به شمار می‌روند که دارای ایرادات واضح و عمده‌ای هستند. شوربختانه بازی Suicide Squad حتی یک اثر داستانی خوب هم نیست، چرا که نیمه دوم آن همه چیز را خراب می‌کند. اگر قصد تجربه بازی جوخه انتحار را دارید، دست نگه دارید و منتظر تخفیف خوردن آن باشید.
نقاط قوت
- موشن کپچر خوب و با کیفیت
- سیستم ناوبری سرگرم کننده
- ایده اصلی داستان جذاب است
نقاط ضعف
- گیم پلی سطحی که به سرعت تکراری می‌شود
- تنوع کم دشمنان و فعالیت‌های جانبی
- عناصر سرویس محور آزاردهنده
امتیاز ساویس‌گیم: 6 از 10
بازبینی تصویری
طراحی موشن کپچر بازی فوق‌العاده است
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم جوخه انتحار The Suicide Squad
گیم پلی تنوع کافی را ندارد
مقاله مرتبط: سیستم مورد نیاز جوخه انتحار لیگ عدالت را بکش Suicide Squad: Kill the Justice League
گرافیک فنی متوسط است
FINAL VERDICT
In conclusion, regarding Suicide Squad: Kill the Justice League, it must be said that the lack of experience of the studio in this type of game is not an excuse for what we see now, because even the aspects of the story, world-building, characters and narrative are aspects that They have clear and major flaws. Suicide Squad isn’t even a good story game because the second half ruins everything. If you are going to play Suicide Squad, hold on and wait for it to be discounted
:Pros
- Good quality motion capture
- Fun navigation system
- The main idea of the story is fascinating
:Cons
- Superficial gameplay mechanics that quickly become repetitive
- Low variety of enemies and side activities
- Annoying live service elements
SavisGame Score: 6 out of 10
