مقایسه شخصیتهای فیلمهای The Addams Family با سریال «Wednesday» از نتفلیکس؛ این مقاله به شباهتها و تفاوتهای میان شخصیتهای حاضر در فیلمهای دهه ۹۰ خانواده آدامز و سریال اورجینال سال ۲۰۲۲ نتفلیکس میپردازد.
طی سالها، نسخههای مختلفی از خانواده آدامز ساخته شدهاند، اما فیلمهای دهه ۹۰ (بهویژه The Addams Family و Addams Family Values به کارگردانی بری سوننفلد) همچنان محبوبترین نسخهها نزد طرفداران باقی ماندهاند. این آثار بهخوبی روح تاریک و طنزآلود این فرنچایز را به تصویر کشیدهاند، همان چیزی که سریال «ونزدی» نیز سعی در بازآفرینیاش دارد. سریال جدید نتفلیکس با کارگردانی جزئی از تیم برتون، موفق به ایجاد لحظاتی مشابه از طنز سیاه شده، در حالیکه تلاش میکند سبک منحصربهفرد خود را نیز بیافریند، گرچه غلبه بر جذابیت آثار کلاسیک کار آسانی نیست.
با نزدیک شدن به موعد انتشار فصل دوم سریال «Wednesday»، تصمیم گرفتم نگاهی تطبیقی به شخصیتهای فیلمهای دهه ۹۰ و نسخهی جدید بیندازم تا ببینیم این دو پروژه چقدر شبیه یا متفاوتاند. پس بیایید مقایسهای بین نسخههای مختلف شخصیتهای خانواده آدامز داشته باشیم.
ونزدی آدامز، با بازی کریستینا ریچی و جنا اورتگا
شروع را باید با خود ونزدی، دختر گوتیک خانواده، داشته باشیم. این نقش برای هر دو بازیگر به نوعی سکوی پرتاب بود. ریچی که هنگام فیلمبرداری تنها ۱۰ یا ۱۱ سال داشت، با ترکیب نگاههای معصومانه و لحن سرد و طنازانهاش، به فیلمها روح بخشید. او ونزدی را با نوعی بازیگوشی خاص به تصویر کشید که در کنار دیالوگهای خندهدار، جذابیت دوچندانی پیدا کرده بود.
در مقابل، نسخهی اورتگا در سریال نتفلیکس شخصیتی نوجوانتر، خشنتر و با روحیهی مستقلتری دارد. ونزدیِ سریال گرچه همان شعلهی درونی و شور عصیانگر را دارد، اما گاهی با گشودن دروازهی دلش و نشان دادن جنبهی نرمتر خود، مخاطب را بیش از پیش جذب میکند. او ظرفیت بیشتری برای دوستی، عشق و شوخی دارد که باعث شده برای مخاطبان مدرنتر قابللمستر باشد؛ با اینحال، همچنان مقایسه با اجرای کلاسیک ریچی دشوار است.
مورتیشیا آدامز، با بازی آنجلیکا هوستون و کاترین زتا-جونز
مادر ونزدی، مورتیشیا، توسط دو بازیگر بزرگ اما بسیار متفاوت ایفا شده است. آنجلیکا هوستون با نگاهی برگرفته از بازیگران کلاسیک فیلمهای بیمووی، حالتی تئاتری و اغراقآمیز به شخصیت بخشید، و در کنار چشمان همیشه نورپردازیشدهاش، ترکیبی دلفریب از طنز و ابهت ارائه کرد.
زتا-جونز اما بیشتر نقش مهمان دارد و حضورش کمرنگتر است. با اینحال، او نیز شخصیت را با وقار و لطافتی خاص همراه با نگاهی مادرانه اجرا کرده است. امیدواریم در فصلهای بعدی سریال، فرصت بیشتری برای درخشش او فراهم شود، ولی فعلاً نمیتوان هوستون را با کسی مقایسه کرد.
گومز آدامز، با بازی رائول جولیا و لوئیس گازمن
پدر پرشور و عاشق، در هر دو نسخه شور فراوانی به خانواده میدهد. جولیا گومز را پرانرژی، نمایشی، شمشیرزن، رقاص و مردی همهفنحریف تصویر کرده که عاشقانه همسرش را میپرستد. در حالیکه گازمن، گومز را آرامتر، پختهتر و محتاطتر نشان میدهد. با اینکه همچنان عشق به خانوادهاش واضح است، اما آن جلوهی نمایشی کمتر شده. نسخهی گازمن بیشتر نیاز به زمان و حضور دارد تا بتواند تأثیرگذار شود، اما نسخهی جولیا افسانهای و فراموشنشدنی است.
عمو فستر، با بازی کریستوفر لوید و فرد آرمیسن
فستر که با سر کچل و پوست سفیدش معروف است، در فیلمها توسط کریستوفر لوید با حالتی کودکانه و ترسو بازی شده، مردی خجالتی و ساده که دنبال توجه است. در سریال، نسخهی آرمیسن سرزندهتر، ماجراجوتر و کمی جنایتکارتر است، حتی در حال فرار از سرقتهای بانکی. او به ونزدی در تحقیق کمک میکند و هنوز همان شخصیت عجیب است، ولی انگار در این نسخه، عمق بیشتری دارد. هر دو نسخه جذاباند و دیدن بیشتر آرمیسن در فصول بعدی خالی از لطف نیست.
تینگ (Thing)، با بازی کریستوفر هارت و ویکتور دوروبانتو
تینگ، دستی زنده و مستقل، یکی از نمادینترین عناصر خانواده آدامز است. در فیلمها او دستی تمیز و بازیگوش بود که به مأموریتهای خانواده میرفت. در سریال، تینگ با زخمها و بخیههایی بر بدنش، شخصیتپردازی بیشتری دارد و بهعنوان همراهی با نمک، باهوش و کمککننده، نقشی شبیه به گروت یا گروگو در دیگر فرنچایزها ایفا میکند. او یکی از بهترین بخشهای سریال است و شاید بتوان گفت تینگ در سریال بهتر از فیلمها ظاهر شده.
پاگسلی آدامز، با بازی جیمی ورکمن و آیزاک اردونز
پسر خانواده، برادر ونزدی، همواره نقش یک کودک سادهدل و کمهوش را دارد که معمولاً از خواهرش کتک میخورد یا سر به سرش گذاشته میشود. ورکمن او را پسربچهای خوشقلب، بیخیال و ماجراجو نشان میدهد، در حالیکه اردونز نسخهای درونگرا، ترسو و آسیبپذیر را به نمایش میگذارد. اگرچه حضور او در سریال کمرنگ است، اما صحنهی ماهیگیری با نارنجک بین او و ونزدی نوید رابطهای عمیقتر در آینده را میدهد.
لارچ، با بازی کارل استرویکن و جورج بورچا
خدمتکار غولپیکر خانواده، هم در فیلم و هم در سریال، نقش راننده را دارد. کارل استرویکن که او را از Twin Peaks و Doctor Sleep به یاد داریم، لارچ را به شکلی زامبیمانند و پرابهت تصویر کرده است. در سریال نیز نقش زیادی ندارد و بیشتر عنصری بصری برای خنده است. نسخهی فیلم با بازی استرویکن همچنان تأثیرگذارتر و کلاسیکتر باقی مانده.
نظر شما درباره تفاوتها و شباهتهای شخصیتهای خانواده آدامز در فیلم و سریال «ونزدی» چیست؟ در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
