ممکن است اصطلاح Universal Plug and Play یا UPnP را در فرومهای ایکس باکس یا تنظیمات شبکه شنیده باشید و تعجب کنید که چیست. در واقع، این یک پروتکل شبکهای است که به دستگاههای شبکه خانگیتان اجازه میدهد به طور خودکار یکدیگر را کشف و به هم متصل شوند. برای ایکسباکس شما، کار اصلیاش تنظیم روتر برای بازیهای چندنفره و چت آنلاین است، بدون اینکه مجبور باشید با تنظیمات گیجکننده دست و پنجه نرم کنید. این کار با خودکارسازی فرآیندی به نام فورواردینگ پورت (ارجاع پورت) انجام میشود. یعنی وقتی ایکسباکستان برای اتصال به بازیای مثل Call of Duty نیاز به اتصال دارد، از UPnP استفاده میکند تا از روتر بخواهد پورتهای مناسب را باز کند تا دادههای بازی آزادانه جریان یابند. همه اینها خیلی مفید است، چون بدون هیچ پیکربندی دستی از سمت شما اتفاق میافتد.
شما فقط در صورتی به UPnP اهمیت میدهید که بازیهای چندنفره بازی کنید یا از چت پارتی استفاده کنید. در حالی که بیشتر روترهای مدرن UPnP را به طور پیشفرض فعال دارند، این ویژگی هنوز به سیستم عاملتان برای پشتیبانی وابسته است. اگر آن را نادیده بگیرید و کار کند، هرگز متوجه وجودش نمیشوید. اما اگر کار نکند، به دردسر میافتید. ممکن است خطای “UPnP Not Successful” را روی کنسولتان ببینید، که یعنی ایکسباکس نمیتواند پورتهای شبکهای مورد نیاز را خودش باز کند. این میتواند به تجربه آنلاین ضعیفی منجر شود، جایی که ممکن است در پیوستن به جلسات بازی دوستان یا چتهای پارتی مشکل داشته باشید. سرعت دانلود کند یا ناپایدار ایکسباکس هم میتواند به مشکلات شبکه زیربنایی اشاره کند که عملکرد بازی را تحت تأثیر قرار میدهد.
آیا باید آن را فعال کنید؟
فعال نگه داشتن UPnP راحت است، اما این راحتی هزینهای دارد. از یک سو، UPnP سادهترین روش برای دستیابی به نوع Open Network Address Translation (NAT) روی ایکسباکستان است، که برای تجربه آنلاین بدون دردسر ضروری است. نوع NAT شما مثل تنظیمات اجتماعی شبکهتان عمل میکند و تعیین میکند ایکسباکستان چقدر خوب میتواند با کنسولهای دیگر در لابی چندنفره ارتباط برقرار کند. Open NAT حالت ایدهآل بدون محدودیت است، در حالی که نوعهای Moderate و Strict NAT میتوانند کسانی که میتوانید با آنها بازی کنید یا حرف بزنید را محدود کنند. اگر کنسولتان نتواند UPnP را درست تنظیم کند، ممکن است در یکی از این نوعهای محدودکننده گیر بیفتید، که به شدت کسانی که میتوانید آنلاین با آنها بازی کنید را محدود میکند. بدون آن، مجبورید پورتها را دستی فوروارد کنید، یعنی وارد روتر شوید و اعداد خاصی را تایپ کنید.
از سوی دیگر، کارشناسان امنیت سایبری اغلب اشاره میکنند که بزرگترین نقطه قوت UPnP، بزرگترین ضعفش هم هست. از آنجایی که این پروتکل برای سادگی طراحی شده، هیچ احراز هویت یا مجوزدهی ندارد. هر دستگاهی روی شبکهتان که درخواستی بدهد، به طور ضمنی به آن اعتماد میکند. این یک آسیبپذیری امنیتی بالقوه ایجاد میکند که بازیگران مخرب میتوانند از آن برای دور زدن فایروال روترتان سوءاستفاده کنند.
یک هکر میتواند یک درخواست UPnP به روترتان بفرستد و وانمود کند که یک کنسول بازی است، و روترتان یک پورت برایش باز میکند و به او دسترسی به شبکهتان را میدهد. این آسیبپذیری قبلاً در حملات سایبری بزرگ سوءاستفاده شده، از جمله باتنت notorious Mirai که دستگاههای IoT را هدف قرار داد. جایگزین ایمنتر، غیرفعال کردن UPnP و فوروارد کردن دستی پورتها است، که به شما کنترل کامل روی درهای باز به شبکهتان را میدهد. این مسیر امنتر است، اما کمی کار میطلبد.
