سریال «وضعیت سفید» به کارگردانی حمید نعمتالله و نویسندگی مشترک او و هادی مقدمدوست، یکی از سریالهای پر سر و صدای دهه ۹۰ تلویزیون ایران بود که در سال ۱۳۹۰ از شبکه سه پخش شد. این مجموعه که در بستر جنگ ایران و عراق و موشکباران تهران در سال ۱۳۶۶ روایت میشود، داستان خانوادهای پرجمعیت را به تصویر میکشد که به دلیل اختلافات داخلی، در باغ مادربزرگشان (رابعه مدنی) پناه میگیرند و در تعامل با اهالی روستا، به مرور مشکلاتشان را حل میکنند. این سریال با بازیگرانی سرشناس و داستانی که قرار بود نوستالژی دهه شصت را زنده کند، در زمان پخش خود توجه زیادی به دست آورد، اما آیا واقعاً شایسته این همه تعریف و تمجید بود؟
بازیگران و خلاصه داستان
«وضعیت سفید» با تکیه بر حضور بازیگرانی چون ابوالفضل پورعرب (بیژن)، افسانه بایگان (محترم)، یونس غزالی (امیرمحمد)، عباس غزالی (بهروز)، مونا احمدی (شیرین)، لیندا کیانی (منیره)، شهین تسلیمی (احترام) و رابعه مدنی (مادربزرگ) سعی کرد ترکیبی از ستارگان قدیمی و چهرههای جدید را به مخاطب معرفی کند. داستان حول محور خانواده گلکار میچرخد که به دلیل موشکباران تهران، به باغ خانوادگی در روستایی نزدیک پایتخت پناه میبرند. محور اصلی داستان، ماجراهای عاشقانه و سادهلوحانه امیرمحمد (یونس غزالی)، نوجوانی که شیفته دختری به نام شیرین است، و تلاشهای او برای جلب توجه این دختر شکل میگیرد. در کنار این خط اصلی، داستانهای فرعی اعضای خانواده و تعاملاتشان با اهالی روستا، به صورت موازی پیش میرود.
عاشقانهای که فقط برای رویاپردازیهای دخترانه کافی بود
بیایید با خودمان صادق باشیم: «وضعیت سفید» یکی از overratedترین سریالهای سالهای اخیر است که انگار قرار بود با چند دیالوگ کرینج و نوستالژیهای دستچندم دهه شصت، همه را عاشق خودش کند. این سریال، با تمام ادعاهایش درباره بازآفرینی حال و هوای جنگ و مشکلات خانوادگی، در نهایت چیزی جز یک داستان عاشقانه سطحی و ملالآور تحویل مخاطب نداد. هسته مرکزی داستان، یعنی عشق یکطرفه و پرتوهم امیرمحمد به شیرین، آنقدر کشدار و بیمزه است که انگار از دل یک رمان عامهپسند دهه ۷۰ بیرون کشیده شده. دیالوگهایی مثل «خط خوبیه، محتواشم خوبه» یا تلاشهای ناشیانه امیر برای جلب توجه شیرین، نهتنها حس عاشقانهای به مخاطب منتقل نمیکند، بلکه بیشتر شبیه یک کمدی ناخواسته است که فقط برای خندههای عصبی مناسب است.
شاید تنها نکته مثبت سریال، معرفی عباس غزالی در نقش بهروز باشد که با بازی طبیعی و باورپذیرش، توانست خودی نشان دهد و بعدها به یکی از بازیگران توانمند تبدیل شود. اما غیر از این، «وضعیت سفید» چیزی برای عرضه ندارد. داستانهای فرعی خانواده گلکار، که قرار بود عمق و پیچیدگی به سریال بدهند، آنقدر پراکنده و بیهدف هستند که مخاطب را در میان انبوهی از شخصیتهای بیربط و ماجراهای بیاهمیت گم میکنند. حتی نوستالژی دهه شصت، که حمید نعمتالله با وسواس سعی کرده بود آن را بازسازی کند، در بسیاری از مواقع مصنوعی و غیرواقعی به نظر میرسد. مثلاً دکوراسیونهای مدرن و پارکتهای طرح چوب در خانههای دهه شصتی؟ واقعاً؟ انگار کارگردان فراموش کرده که دهه ۶۰ چه شکلی بود.
اما چرا این سریال اینقدر مورد توجه قرار گرفت؟ پاسخ ساده است: دخترهای نوجوان و شبکههای اجتماعی. «وضعیت سفید» با آن فضای عاشقانه لوس و شخصیت امیرمحمد که مثل یک قهرمان رمانتیک دستوپاچلفتی رفتار میکرد، به سرعت به سوژه رویاپردازیهای دخترانه تبدیل شد. کافی است نگاهی به پستهای قدیمی شبکههای اجتماعی بیندازید تا ببینید چطور دخترهای کمسنوسال با دیالوگهای شیرین و امیر، برای خودشان داستانهای عاشقانه خیالی ساختند و این سریال را به عرش بردند. این موج تعریف و تمجید، که بیشتر از سر احساسات خام و نه نقد منطقی بود، باعث شد سریالی که در بهترین حالت یک اثر متوسط است، به اشتباه بهعنوان یک شاهکار معرفی شود.
سعید قطبیزاده، منتقد سینمایی، در تعریف از سریال گفته بود که نعمتالله با بازآفرینی خلاقانه دهه شصت، خاطرات را در قالب قصهای جذاب ارائه کرده است. اما جذابیت کجای این داستان بود؟ اینکه امیرمحمد مدام در توهمات عاشقانهاش غرق شود و با گاری دستی بدود و شعر بخواند؟ یا اینکه خانوادهای که همه با هم قهر هستند، ناگهان در باغ مادربزرگ به صلح و صفا برسند؟ اینها نه خلاقانه است و نه جذاب؛ فقط تکرار کلیشههایی است که بارها در سریالهای دیگر دیدهایم.
جمعبندی
«وضعیت سفید» شاید برای مخاطبان کمتوقع و نوستالژیزده دهه شصت، یا دختربچههایی که با عشقهای یکطرفه امیرمحمد رویاپردازی کردند، سرگرمکننده بوده باشد، اما در واقعیت، این سریال چیزی بیشتر از یک عاشقانه سطحی و پر از دیالوگهای کرینج نیست. به جز درخشش عباس غزالی، هیچ چیز این سریال ارزش این همه تعریف و تمجید را ندارد. اگر دنبال یک اثر عمیق یا حتی سرگرمکننده واقعی هستید، بهتر است وقتتان را جای دیگری صرف کنید. «وضعیت سفید» فقط یک سریال معمولی است که با موج شبکههای اجتماعی و شیفتگیهای دخترانه، بیش از حد بزرگ شد.
نظر شما در خصوص این سریال الکی بزرگ شده چیست؟
با ساویس گیم بمانید ❤️:
- معرفی و بررسی سریال ناریا: درخشش بازیگران در کنار ضعفهای داستانی
- سریال یزدان: درخششی غیرمنتظره از منوچهر هادی در شبکه سه
- بررسی فیلم A Knight’s War: رویایی سینمایی برای طرفداران دارک سولز
