باور کنید، من واقعاً سعی خودم را کردم. از همان لحظهای که سایلنت هیل اف (Silent Hill f) معرفی شد، تمام تلاشم را کردم که با ذهن باز بهش نگاه کنم، اما هرچه بیشتر میبینم و میشنوم، بیشتر مطمئن میشوم که این بازی هیچ ربطی به سایلنت هیل ندارد. از همان نمایش اولیه، وقتی فهمیدم کونامی تصمیم گرفته این بار ما را به یک ده کوره ژاپنی در دهه ۱۹۶۰ ببرد، حس بدی داشتم. غر زدم، نق زدم، و با خودم فکر کردم: «چرا ژاپن؟ چرا حالا؟» اما به خودم گفتم شاید اشتباه میکنم. شاید این یک حرکت جسورانه است که روح تازهای به سری میدمد. حالا که زمان گذشته و اطلاعات بیشتری بیرون آمده، میتوانم با اطمینان بگویم: نه، این بازی اصلاً سایلنت هیل نیست. کونامی انگار عمداً تصمیم گرفته هر چیزی که این سری را خاص و ماندگار کرده بود، دور بریزد و جای آن یک محصول بیهویت و بیربط تحویل ما بدهد.
از شهرک مهآلود تا ده کوره ژاپنی
سایلنت هیل همیشه درباره یک چیز بود: یک شهرک حاشیهای آمریکایی، غرق در مه، که انگار مستقیم از ذهن دیوید لینچ و سریال شاهکار تویین پیکس بیرون آمده. آن فضای وهمآلود، آن حس انزوا، آن معماری صنعتی و خاکستری که انگار در زمان گیر کرده بود، روح سایلنت هیل را تشکیل میداد. حالا کونامی چه فکری کرده که این پیشفرض را بعد از سالها و چند دنباله موفق دور بیندازد و ما را به یک ده کوره ژاپنی ببرد؟ انگار کسی تصمیم گرفته داستانهای استیون کینگ را در یک جزیره گرمسیری روایت کند! این تغییر نهتنها غیرضروری است، بلکه بهکل روح سری را زیر سؤال میبرد. سایلنت هیل بدون آن شهرک مهآلود و آن حس غریب آمریکاییاش، فقط یک بازی ترسناک معمولی است که میتوانست هر اسم دیگری داشته باشد. چرا باید اسمش سایلنت هیل باشد؟
اکشن در سایلنت هیل؟ با یک دختربچه دبیرستانی؟
اما اوج فاجعه جایی است که سازندگان با افتخار اعلام کردند که سایلنت هیل اف قرار است «اکشنترین» بازی این مجموعه باشد. واقعاً؟ اکشن؟ در سایلنت هیل؟ سریای که همیشه به خاطر وحشت روانشناختی، حس درماندگی و اتمسفر سنگینش معروف بوده، حالا قرار است به یک بازی بزنوبکوب تبدیل شود؟ و بدتر از همه، شخصیت اصلی این اکشنپارتی عجیبوغریب کیست؟ یک دختربچه دبیرستانی! فکرش را بکنید: یک دختر نوجوان که احتمالاً در دنیای واقعی از یک سوسک هم وحشت میکند، حالا قرار است با یک لوله یا چوبدستی به جان هیولاهای کابوسوار سایلنت هیل بیفتد و همه را تارومار کند. این نهتنها مضحک است، بلکه به نوعی توهین به طرفدارانی است که سالها عاشق حس شکنندگی و آسیبپذیری شخصیتهای این سری بودند. سایلنت هیل قرار بود شما را بترساند، قرار بود احساس کنید در برابر تاریکی و ناشناختهها هیچ قدرتی ندارید، نه اینکه نقش یک قهرمان اکشن را بازی کنید که مثل یک نینجای لولهبهدست در ده کوره میچرخد!
اتمسفر گمشده: وداع با وحشت روانشناختی
یکی از بزرگترین نقاط قوت سایلنت هیل همیشه اتمسفرش بود. آن مه غلیظ، موسیقی وهمآلود یامائوکا، و داستانهایی که انگار از اعماق ذهن یک بیمار روانی بیرون آمده بودند. سایلنت هیل درباره ترسهای درونی بود، درباره گناه، عذاب وجدان و زخمهای روانی که در قالب هیولاها و محیطهای کابوسوار تجسم پیدا میکردند. حالا در سایلنت هیل اف چه داریم؟ یک دهکده ژاپنی رنگارنگ که انگار از یک انیمه معمولی بیرون کشیده شده، با دختری که ظاهراً قرار است با چند حرکت رزمی هیولاها را نابود کند. این کجایش به وحشت روانشناختی ربط دارد؟ کجایش یادآور آن حس عمیق و ناراحتکنندهای است که سایلنت هیل ۲ یا ۳ در ما ایجاد میکرد؟ انگار کونامی فراموش کرده که سایلنت هیل یک بازی اکشن یا یک انیمه شونن نیست؛ قرار بود یک تجربه عمیق و تکاندهنده باشد.
کونامی و تصمیمهای عجیب: یک تاریخچه مختصر
بیایید لحظهای به عقب برگردیم. کونامی سالهاست که با سری سایلنت هیل مثل یک اسباببازی کهنه رفتار میکند. بعد از موفقیتهای اولیه، این شرکت بارها و بارها نشان داده که نمیداند با این سری چه کند. از سایلنت هیلهای ضعیفتر مثل Homecoming و Downpour گرفته تا ماجرای کنسل شدن سایلنت هیلز کوجیما، کونامی انگار عزمش را جزم کرده که هرچه طرفداران دوست دارند، زیر پا له کند. حالا سایلنت هیل اف، که توسط استودیوی NeoBards ساخته شده (استودیویی که بیشتر به خاطر ریمیکهای نهچندان درخشانش شناخته میشود)، قرار است احیاکننده این سری باشد؟ واقعاً؟ این انتخاب مثل این است که یک کارگردان تبلیغاتی را برای بازسازی فیلمهای تارکوفسکی استخدام کنید! هیچ نشانهای از آن حس عمیق و تاریک که تیم سایلنت (Team Silent) در بازیهای اولیه خلق کرد، در این پروژه دیده نمیشود.
چرا این بازی محکوم به شکست است؟
من هیچ امیدی به سایلنت هیل اف ندارم، و دلیلش ساده است: این بازی نهتنها روح سایلنت هیل را ندارد، بلکه حتی به نظر نمیرسد تلاشی برای احترام به میراث این سری کرده باشد. انتخاب یک محیط ژاپنی در دهه ۱۹۶۰، تمرکز روی اکشن به جای وحشت روانشناختی، و خلق یک قهرمان نوجوان که انگار از یک بازی کاملاً متفاوت آمده، همه نشاندهنده یک سوءتفاهم عمیق از چیزی است که سایلنت هیل را خاص کرده بود. طرفداران این سری سالهاست منتظر یک بازگشت واقعی هستند، اما سایلنت هیل اف انگار یک پروژه فرعی است که صرفاً برای سوءاستفاده از نام برند ساخته شده. این بازی میتوانست هر اسم دیگری داشته باشد، اما کونامی به زور میخواهد آن را بهعنوان یک سایلنت هیل به ما قالب کند.
یک وداع تلخ
شاید برای عدهای این تغییر جهت به سمت اکشن و محیط جدید هیجانانگیز باشد، اما برای من و احتمالاً بسیاری از طرفداران قدیمی، سایلنت هیل اف چیزی جز یک خیانت به میراث این سری نیست. سایلنت هیل قرار بود شما را به اعماق ترسهایتان ببرد، قرار بود شما را در مه غلیظ گم کند و داستانهایی روایت کند که تا مدتها در ذهنتان بماند. اما حالا؟ حالا فقط یک بازی اکشن معمولی داریم با یک شخصیت که انگار از یک انیمه قرض گرفته شده و هیچ اثری از آن اتمسفر کابوسوار و عمیق در آن نیست. کونامی، واقعاً با خودت چه فکر کردی؟ سایلنت هیل اف شاید یک بازی سرگرمکننده باشد، اما سایلنت هیل؟ هرگز. وقتش است که این مه غلیظ را کنار بزنیم و حقیقت را ببینیم: این بازی روح سری را گم کرده، و هیچ لولهای در دست یک دختربچه دبیرستانی نمیتواند آن را نجات دهد.
نظر تو چیه رفیق جان؟
