در چرخه بیپایان جنجالهای صنعت گیم، نیل دراکمن، رئیس خودخواندهی استودیوی ناتیداگ، بار دیگر با بیانیهای پرطمطراق صحنه را ترک کرد. او که ظاهراً از هدایت سریال «لست آو آس» کنار گذاشته شده، با ژستی قهرمانانه ادعا کرده که میخواهد تمام تمرکز خود را روی نویسندگی و کارگردانی پروژهی عظیمالشأن «Intergalactic: The Heretic Prophet» بگذارد. اما بیایید لحظهای این نمایش خودستایی را کنار بزنیم و حقیقت را زیر نورافکن بگذاریم: آیا این خداحافظی واقعاً انتخاب دراکمن بود، یا صرفاً تلاشی مذبوحانه برای سرپوش گذاشتن بر ناکامیهایش؟
از زمان انتشار «لست آو آس پارت ۲» در سال ۲۰۲۰، دراکمن انگار در برج عاج خودساختهاش محبوس شده است. آن بازی، که قرار بود شاهکار بعدی ناتیداگ باشد، نهتنها فروش مورد انتظار را به دست نیاورد، بلکه با موجی از انتقادات تند طرفداران روبهرو شد. انتخابهای داستانی بحثبرانگیز، شخصیتپردازیهای پرحاشیه و بیتوجهی به خواست مخاطبان، لست آو آس ۲ را به یک زخم باز در کارنامهی ناتیداگ تبدیل کرد. اما دراکمن، بهجای پذیرش اشتباهات و درس گرفتن، انگار تصمیم گرفت کل استودیو را گروگان رویاهای شخصیاش نگه دارد. نتیجه؟ پنج سال بیثمری برای ناتیداگ، استودیویی که زمانی پادشاه بلامنازع داستانسرایی در بازیهای ویدیویی بود.
حالا که نسل نهم کنسولها در اوج خود قرار دارد، ناتیداگ حتی یک بازی انحصاری برای پلیاستیشن ۵ عرضه نکرده است. بله، درست خواندید: صفر! در حالی که استودیوهای دیگر مثل اینسامنیاک و گوریلا گیمز با عناوینی مثل اسپایدرمن و هورایزن مرزهای فنی و روایی را جابهجا میکنند، ناتیداگ زیر سایهی رهبری خودشیفتهی دراکمن مشغول تولید ریمستر و ریمیکهای بیمورد از بازیهای قدیمی است. این وسط، پروژهی پرزرقوبرق «Intergalactic» که دراکمن آن را «دیوانهوارترین ماجراجویی ناتیداگ» میخواند، بیش از آنکه امیدی برای بازگشت به اوج باشد، شبیه یک قمار پرریسک به نظر میرسد. تریلر معرفی این بازی با بیش از ۲۱۵ هزار دیسلایک در یوتیوب، نشان داد که گیمرها دیگر به وعدههای توخالی دراکمن اعتمادی ندارند.
بیانیهی اخیر دراکمن دربارهی کنارهگیری از سریال «لست آو آس» هم چیزی جز یک نمایش تبلیغاتی نیست. او میگوید میخواهد روی ساخت بازی متمرکز شود، اما واقعیت این است که ناتیداگ تحت مدیریت او به باتلاقی از تأخیر، حاشیه و پروژههای نیمهکاره تبدیل شده است. لغو بازی آنلاین لست آو آس، عدم پیشرفت ملموس در پروژههای جدید، و حالا این خروج ناگهانی از سریالی که خودش بارها ادعا کرده بود قلبش برای آن میتپد؛ همه و همه نشانههایی از رهبری ضعیف و خودمحور است. دراکمن ظاهراً فکر میکند میتواند با چند پست پرهیاهو در شبکههای اجتماعی و مصاحبههای پرطمطراق، شکستهایش را بهعنوان «تصمیمات خلاقانهی جسورانه» جا بزند. اما گیمرها دیگر فریب این بازیهای رسانهای را نمیخورند.
ناتیداگ، استودیویی که روزگاری با شاهکارهایی مثل آنچارتد و لست آو آس ۱ قلب میلیونها گیمر را تسخیر کرد، حالا زیر سایهی بلندپروازیهای دراکمن در حال محو شدن است. در حالی که پلیاستیشن ۵ به نیمهی عمر خود نزدیک میشود، به نظر میرسد این نسل بدون حتی یک اثر شاخص از ناتیداگ به پایان خواهد رسید. شاید وقت آن رسیده که دراکمن کمی از اسب تکبر پایین بیاید و به جای دنبال کردن رویاهای شخصی، به فکر احیای میراث استودیویی باشد که روزگاری نماد کیفیت بود. تا آن زمان، «Intergalactic» و بیانیههای پرزرقوبرقش فقط نمکی است بر زخم طرفدارانی که هنوز امیدوارند ناتیداگ روزی به اوج بازگردد.
